Sonsiklus

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Sonvlekgeskiedenis oor 400 jaar.

Die sonsiklus, ook bekend as die son se magnetiese aktiwiteitsiklus, sonvleksiklus of Schwabesiklus, is 'n byna periodiese verandering oor 11 jaar in die Son se aktiwiteit wat gemeet word na aanleiding van die getal waargenome sonvlekke op die Son se oppervlak. Oor die tydperk van 'n sonsiklus toon die vlakke van sonstraling en uitwerping van sonmateriaal, die getal en grootte van sonvlekke, sonuitbarstings en koronalusse almal 'n gesinchroniseerde wisseling van 'n tydperk van minimum aktiwiteit tot 'n tydperk van maksimum aktiwiteit en terug na 'n tydperk van minimum aktiwiteit.

Die magneetveld van die Son vergroot tydens elke sonsiklus, met die vergroting wat voorkom wanneer die sonsiklus naby sy maksimum is. Ná twee sonsiklusse keer die Son se magneetveld terug na sy oorspronklike toestand en voltooi dit wat bekend is as 'n Halesiklus.

Dié siklus is eeue lank waargeneem deur veranderings in die Son se voorkoms en aardverskynsels soos auroras, maar is eers in 1843 duidelik geïdentifiseer. Sonaktiwiteit heers oor die interplantêre ruimte deur ruimteweer te veroorsaak en ruimte- en grondgebaseerde tegnologie sowel as die Aarde se atmosfeer en moontlik klimaatwisselings oor eeue en langer te beïnvloed.

Skakels[wysig | wysig bron]