Deutscher Fernsehfunk: Verskil tussen weergawes
| Lyn 26: | Lyn 26: | ||
Teen die einde van 1958 was daar in die DDR meer as 300 000 televisietoestelle geregistreer. Vanaf 7 Oktober 1958 is herhalings van programme ook in die voormiddae uitgesaai sodat skofwerkers dit kon kyk. Op die volgende dag is een van die gewildste DFF-kleuterprogramme, ''Das Sandmännchen'' ("Die Sandmannetjie"), ingevoer. Hierdie program is later ook na ander lande verkoop en selfs ná die DFF se ontbinding in 1991 steeds deur ander kanale uitgesaai. |
Teen die einde van 1958 was daar in die DDR meer as 300 000 televisietoestelle geregistreer. Vanaf 7 Oktober 1958 is herhalings van programme ook in die voormiddae uitgesaai sodat skofwerkers dit kon kyk. Op die volgende dag is een van die gewildste DFF-kleuterprogramme, ''Das Sandmännchen'' ("Die Sandmannetjie"), ingevoer. Hierdie program is later ook na ander lande verkoop en selfs ná die DFF se ontbinding in 1991 steeds deur ander kanale uitgesaai. |
||
Gereelde kleurtelevisieprogramme is op 3 Oktober 1969 ter geleentheid van die 20ste verjaardag van die DDR op 7 Oktober ingevoer. Die kleurkodering is volgens die Franse [[SECAM|SECAM-standaard]] deurgevoer - 'n bewuste afwyking van die Wes-Duitse [[PAL|PAL-standaard]]. Slim tegnici het egter vinnig begin om Oos-Duitse televisietoestelle met PAL-modules, wat uit die weste verkry is, te modifiseer. In die laaste jare van die DDR is toestelle, wat vir PAL-kleurontvangs toegerus was, ook in winkels verkoop. Kleurprogramme was aanvanklik beperk tot die nuutgestigte tweede kanaal ''DFF 2'', en met die invoering van hierdie tweede uitsaaier het die sendtyd drasties toegeneem. |
Gereelde kleurtelevisieprogramme is op 3 Oktober 1969 ter geleentheid van die 20ste verjaardag van die DDR op 7 Oktober ingevoer. Die kleurkodering is volgens die Franse [[SECAM|SECAM-standaard]] deurgevoer - 'n bewuste afwyking van die Wes-Duitse [[PAL|PAL-standaard]]. Slim tegnici het egter vinnig begin om Oos-Duitse televisietoestelle met PAL-modules, wat uit die weste verkry is, te modifiseer. In die laaste jare van die DDR is toestelle, wat vir PAL-kleurontvangs toegerus was, ook in winkels verkoop. Kleurprogramme was aanvanklik beperk tot die nuutgestigte tweede kanaal ''DFF 2'', en met die invoering van hierdie tweede uitsaaier het ook die sendtyd drasties toegeneem. |
||
Wysiging soos op 09:38, 20 Augustus 2009
Die Deutsche Fernsehfunk (DFF, letterlik "Duitse Uitsaaikorporasie"), tussen 1972 en 1990 Fernsehen der DDR (DDR-FS, "Televisie van die Duitse Demokratiese Republiek"), was die staatsbeheerde uitsaaikorporasie van die Duitse Demokratiese Republiek (kort DDR, of Oos-Duitsland).
Geskiedenis
1950 tot 1956
Die beduidendste pionier van Oos-Duitse televisie was Hans Mahle. As Generalintendant (bestuurder) van die Oos-Duitse uitsaaikorporasie het hy op 11 Junie 1950 die hoeksteen vir die nuwe ateljeekompleks Fernsehzentrum Berlin (FZ) in die Berlynse stadsdeel Adlershof gelê. Op 20 Desember 1951 is die eerste toetsprogramme uitgesaai en opgevang - met tegnici en deskundiges as die enigste toeskouers aangesien televisietoestelle nog nie beskikbaar was nie. Die eerste tegniese geriewe, waarmee programme gebeeldsaai kon word, is in Februarie 1952 in Berlyn-Mitte op die ou Stadhuis geïnstalleer en op 3 Junie via mikrogolftransmittor met Adlershof verbind. In Augustus 1952 is Hermann Zilles, 'n boorling van die Wes-Duitse Rynlandstreek, as bestuurder van die Fernsehzentrum benoem.
In die Britse besettingsone van Wes-Duitsland het die Noordwes-Duitse Uitsaaikorporasie (Nordwestdeutscher Rundfunk, NWDR) reeds vanaf Julie 1950 die eerste televisiebeelde ná die Tweede Wêreldoorlog uitgesaai, en vanaf Kersfees 1952 is gereelde programme vanuit Hamburg aangebied. Oos-Duitsland was nou by 'n wedloop betrokke om met die kapitalistiese weste tred te hou, maar ook om die frekwensies, wat tydens die Geneefse Radiogolfkonferensie aan Oos-Duitsland beskikbaar gestel is, nie kwyt te raak nie. Ondanks die baie klein aantal toeskouers is dus die eerste programme uitgesaai, en vanaf 16 November 1952 was televisietoestelle te koop. Die toestel Leningrad was met 'n verkoopprys van 3 500 Mark van die DDR aanvanklik nog relatief duur.
Op 21 Desember 1952 - die 74ste verjaardag van Josef Stalin - is 'n toetsprogram geloods en vervolgens twee ure se programme per dag uitgesaai, waarby die Brandenburgse Poort as logo gebruik is. Op hierdie tydstip was sowat 60 toestelle in die DDR in gebruik. Omroepster Margit Schaumäker en die bestuurder het die toeskouers om agt uur saans begroet, en vervolgens is die eerste nuusbulletin van die Aktuelle Kamera (AK) met nuusleser Herbert Köfer uitgesaai. Die Aktuelle Kamera is as die oudste Duitse nuusbulletin tot en met 14 Desember 1990 uitgesaai.
In sy vroeë jare is die Aktuelle Kamera nog nie as spreekbuis van die oorheersende eenheidsparty SED ingespan nie aangesien televisie in die destydse DDR nog nie as 'n massamedium beskou is nie. Die party het televisie as ongevaarlik en sodoende minder interessant geag - en die nuusinhoud was allesbehalwe aktueel. Nogtans het sowel die Wes-Duitse Tagesschau asook die Aktuelle Kamera daarin geslaag om geleidelik die weeklikse nuusbulletins, wat in rolprentteaters vertoon is, te vervang. Maar aanvanklik het die weeklikse DEFA-nuusbulletin Der Augenzeuge as amptelike nuusmedium in rolprentteaters gefungeer en verslag oor onlangse gebeurtenisse gelewer - waaronder die werkersopstand op 17 Junie 1953. Die nasleep hiervan het tot bestuurder Zilles se bedanking gelei. Sy opvolger in die somer van 1954 was Heinz Adameck wat hierdie pos tot by die politieke omwentelinge van 1989/90 beklee het.
Die uitsaainetwerk is vinnig uitgebou om televisie-programme vir groter getalle toeskouers toeganklik te maak: 1953 is die televisiesender Berlyn-Grünau in bedryf gestel, en vervolgens Berlyn-Müggelberg en Dresden (1954), Berlyn-Mitte, Brocken, Inselsberg (1955, Brocken en Inselsberg het ook na Wes-Duitsland uitgesaai), en Helpterberg, Marlow, Chemnitz en Berlyn-Köpenick (1956).
Die tegniese installasies en ateljees is eweneens vinnig uitgebou. In die somer van 1953 is Studio I ("Ateljee I") op die terrein van Berlyn-Adlershof in bedryf gestel. In 1955 is 'n uitsaaiwa en 'n derde ateljee bygevoeg.
1956 tot 1972
Die Televisiesentrum Berlyn se "amptelike toetsprogram" is op 2 Januarie 1956 afgesluit, en op 3 Januarie het die Deutscher Fernsehfunk (DFF) begin om sy programme uit te saai. Dit was 'n doelbewuste besluit om die uitsaaier nie Fernsehen der DDR ("Televisie van die DDR") te noem nie aangesien die DFF daarop aanspraak gemaak het om programme vir die hele Duitsland aan te bied. Ten spyte van televisiemaste wat naby die grens met Wes-Duitsland opgerig is was dit nie moontlik om alle Wes-Duitse gebiede te bereik nie, terwyl die Wes-Duitse ARD se programme later byna orals in die DDR ontvang kon word. Die gebied rondom Dresden het hier 'n uitsondering gevorm en is derhalwe in die volksmond die "Vallei van Oningeligtes" (Tal der Ahnungslosen) genoem.
Teen die einde van 1958 was daar in die DDR meer as 300 000 televisietoestelle geregistreer. Vanaf 7 Oktober 1958 is herhalings van programme ook in die voormiddae uitgesaai sodat skofwerkers dit kon kyk. Op die volgende dag is een van die gewildste DFF-kleuterprogramme, Das Sandmännchen ("Die Sandmannetjie"), ingevoer. Hierdie program is later ook na ander lande verkoop en selfs ná die DFF se ontbinding in 1991 steeds deur ander kanale uitgesaai.
Gereelde kleurtelevisieprogramme is op 3 Oktober 1969 ter geleentheid van die 20ste verjaardag van die DDR op 7 Oktober ingevoer. Die kleurkodering is volgens die Franse SECAM-standaard deurgevoer - 'n bewuste afwyking van die Wes-Duitse PAL-standaard. Slim tegnici het egter vinnig begin om Oos-Duitse televisietoestelle met PAL-modules, wat uit die weste verkry is, te modifiseer. In die laaste jare van die DDR is toestelle, wat vir PAL-kleurontvangs toegerus was, ook in winkels verkoop. Kleurprogramme was aanvanklik beperk tot die nuutgestigte tweede kanaal DFF 2, en met die invoering van hierdie tweede uitsaaier het ook die sendtyd drasties toegeneem.
| Jaar | 1955 | 1960 | 1965 | 1970 | 1975 | 1980 | 1985 | 1988 | 1989 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sendtyd in ure per jaar | 786 | 3.007 | 3.774 | 6.028 | 6.851 | 7.704 | 8.265 | 9.194 | 8.900 |
| Gemiddelde sendtyd in ure per week | 15 | 58 | 73 | 116 | 132 | 148 | 159 | 177 | 171 |