Gaan na inhoud

The Silmarillion

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

The Silmarillion is 'n boek wat gebaseer is op tekste deur J.R.R. Tolkien. Dit is saamgestel en geredigeer in 1977, vier jaar na sy dood, deur sy seun Christopher Tolkien. Die titel verwys na 'n drietal juwele, die Silmarille, gemaak deur die elf Fëanor.

Hierdie boek beskryf onder meer die oorsprong van die Middelaarde en hoe boosheid in die wêreld gekom het. Die tydsraamwerk dek die eerste drie tydperke van die wêreld en die skepping wat dit voorafgegaan het. Die Silmarillion is eintlik nie een boek nie, maar 'n samestelling van verskeie boeke: Ainulindalë (die skeppingsverhaal), Valaquenta (die verhaal van die Valar), Quenta Silmarillion (die verhaal van die Silmarille), Akallabêth (die val van Númenor) en Oor die Ringe van Mag en die Derde Era.

Ainulindale en Valaquenta

[wysig | wysig bron]

Die eerste boeke Ainulindalë en Valaquenta beskryf die skepping van die Ainur deur Ilúvatar en die musiek wat hulle vir hom maak. Deur hul musiek neem die wêreld vorm aan, waarin sommige van die Ainur, die Valar, in afdaal. Die geskiedenis van Middelaarde word oorheers deur die voortslepende stryd met die bose Vala Melkor (ook bekend as Morgoth).

Quenta Silmarillion

[wysig | wysig bron]

Quenta Silmarillion, die derde boek, is die sentrale verhaal van die Silmarillion en ook verreweg die langste. Die hoofkarakters in die boek is die konings van die Noldor, 'n elfras, en 'n paar menslike helde. Saam veg hulle teen die vyand Morgoth, in die hoop om die Silmarille wat hy gesteel het, terug te kry. Dit is egter van die begin af duidelik dat hul stryd hopeloos is, aangesien die Noldor hul oorlog teen die wil van die Valar begin het en ook onder mekaar veg. Hoogtepunte sluit in die verhaal van Beren en Lúthien, die verhaal van die Túrin, Turambar en die verhaal van Eärendil. Ook Elrond en Galadriel speel geringe rolle in hierdie verhale.

In Valinor

[wysig | wysig bron]

Die wêreld is geskep deur Eru, die enigste God, ook genoem Ilúvatar. Ilúvatar speel egter skaars 'n aktiewe rol in die boek.

Die wêreld word beheer deur die Valar, wat baie krag van Ilúvatar ontvang het en ook onsterflik is. Van die begin af was hulle in 'n stryd gewikkel met Melkor (Morgoth), oorspronklik die magtigste Valar, vergelykbaar met Lucifer, die gevalle engel, wat 'n vaste plek in Christelike denke het.

Valinor is die land in die verre weste van die wêreld waar die Valar woon. Die Valar Yavanna en Nienna ontkiem twee bome, Telperion en Laurelin, in die begin van tyd. Aangesien beide bome lig en hitte verskaf, is dit die belangrikste bron van lewe op aarde. Die elf Fëanor - saam met Melkor waarskynlik die belangrikste persone in die boek - het die twee bome van Valinor se lig verewig in die Silmarille. As die bome deur Melkor vernietig word, sal dit 'n katastrofe van byna kosmiese omvang wees. Die ramp is nog groter as Melkor gelyktydig die Silmarille beroof en die juwele in sy kroon plaas.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • Peter Kreeft: The amazement of the Silmarillion. In: Helmut W. Pesch (red.): JRR Tolkien, the creator of myths. Corian-Verlag, Meitingen 1984, ISBN 3-89048-205-8, pp. 161-181.
  • Robert Foster: The Great Middle-earth Lexicon. An Alphabetical Guide to the Fantasy World by J. R. R. Tolkien. From the American by Helmut W. Pesch. Bastei-Lübbe, Bergisch Gladbach 2002, ISBN 3-404-20453-0.
  • Holger Vos: The interpretation of the world in the "Silmarillion" by JRR Tolkien. Passau 2005, ISBN 3-932621-76-X ( secondary literary series 53).
  • Christian Hatzenbichler: JRR Tolkien and his Christianity. A religious-scientific examination of Tolkien's work and his reception history. Tectum, Baden-Baden 2019, ISBN 978-3-8288-4386-8