Vlerk (lugvaart)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die vlerk van 'n Boeing 737-800.

Die vlerk is die gedeelte van 'n vliegtuig wat die opwaartse stukrag veroorsaak en dit sodoende vir 'n vliegtuig moontlik maak om te kan vlieg. Vliegtuie het gewoonlik twee vlerke, een elk weerskante aan die romp vasgeheg, maar soms bestaan 'n vliegtuig uit een enkele vlerk met die romp daaronder gemonteer.

Die feit dat die vlerk teen 'n sekere invalshoek ten opsigte van die rigting van beweging staan veroorsaak dat daar 'n reaksiekrag ontstaan (stukrag) wat die vliegtuig volgens die Bernoulli-beginsel opwaarts druk. Sedert die ontwikkeling van die eerste vliegtuig is die vlerkprofiel geleidelik verbeter om die doeltreffendheid daarvan te verhoog.

Onderdele van 'n vlerk[wysig | wysig bron]

Vlerkonderdele

Die meegaande afbeelding toon die tipiese onderdele wat by 'n vliegtuigvlerk voorkom.

  1.      Puntvlerk (Engels: winglet/sharklet)
  2.      Rolroer vir lae snelhede (Engels: aileron)
  3.      Rolroer vir hoë snelhede
  4.      Stroomlynkap
  5.      Binneste welwingsklep (Engels: slat of leading edge flap)
  6.      Buitenste welwingsklep
  7.      Drievoudig uitskuifbare binnewelwingsklep (Engels: (trailing edge) flap)
  8.      Drievoudig uitskuifbare buitewelwingsklep
  9.      Stoorklep
  10.      Gekombineerde stoor- en remklep