Vliegtuigbou
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Vliegtuigbou het betrekking op die ontwerp, produksie en bemarking van vliegtuie vir burger- sowel as militêre lugvaart. Saam met die ruimtevaarttegniek behoort die vliegtuigtegniek tot die mees gevorderde tegnieke en die aërodinamika, die hidroulika en die elektronika speel daarby 'n belangrike rol. Die vliegtuigbou behels die ontwerp, konstruksie en bemarking van vliegtuie.
Die ontwerp van die vliegtuig word voorafgegaan deur ʼn markondersoek betreffende die aantal passasiers waarvoor die vliegtuig bestem is, die vliegbereik, snelheid, vliegtuigeienskappe (onder meer stabiliteit en stuurgerief) en toerusting (enjins, hidrouliese stelsel, kragvoorsiening, navigasieapparaat, rekenaar, ensovoorts). By die produksie van die vliegtuig word 'n groot aantal verskillende maatskappye betrek, nie alleen vanweë die verskillende konstruksietegnieke wat toegepas moet word nie, maar ook -om die finansiële risiko's te versprei, gesien die hoë koste van vliegtuigbou.
Die produksie van die vliegtuig word op 'n vloeikaart uiteengesit, wat al die vervaardigingstappe aandui. Dit sluit die vervaardiging van individuele onderdele, subsamestellings en die uiteindelike montering in. Tydens die bou van die vliegtuig word daar deurentyd toetse uitgevoer om te verseker dat alles perfek funksioneer. Alie toetse kan egter nie op die grond uitgevoer word nie en in 'n sekere stadium moet toetsvlugte uitgevoer word om probleme te identifiseer en finaal uit te stryk.
Die prototipe van die vliegtuig moet minstens 1 000 vliegure voltooi voordat dit produksieryp is. Om te verseker dat vliegtuigbou op 'n ekonomiese grondslag geskied, is dit nodig dat 'n minimum aantal vliegtuie gebou en bemark word. Aangesien die produksiekoste hoog is, moet daar oor die algemeen 150 tot 300 vliegtuie gebou en verkoop word voordat die produksiekoste enigsins geregverdig is. Die vliegtuigbou was in die laaste aantal jare onderhewig aan sterk kostestygings.
Dit het meegebring dat byvoorbeeld die Europese lande nie die bou van vliegtuie individueel kon onderneem nie, maar moes saamspan. Voorbeelde hiervan is die Airbus A-300B, wat deur Frankryk en Duitsland saam gebou word, en die Concorde, wat 'n Frans-Britse produk is.
Bronnelys[wysig | wysig bron]
- Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409699, volume 28, bol. 195 - 198
