Vulkaanskeur

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Vulkaanskeur en lawakanaal.

'n Vulkaanskeur, ook bekend as 'n skeuropening of uitbarstingskeur, is 'n lineêre vulkaanopening waardeur lawa uitbars, meestal sonder enige ontploffende aktiwiteit. Die opening is gewoonlik 'n paar meter breed en kan baie kilometers lank wees. Skeure kan groot vloedbasalte veroorsaak wat eers in lawakanale vloei en later in lawatonnels. Ná 'n tyd bou die uitbarsting spatselkeëls op en kan dit op een of meer van hulle konsentreer.

Die intrusiegange wat die skeure voed, bereik die oppervlak van dieptes van 'n paar kilometer en verbind hulle met dieper magmareservoirs, dikwels onder vulkaansentrums. Skeure word gewoonlik aangetref in of langs klowe en kloofsones, soos Ysland en die Oos-Afrikaanse Skeur. Dit kom ook dikwels op skildvulkane voor.[1][2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "V. Camp, Dept. of Geologic Sciences, Univ. of San Diego: How volcanoes work. Eruption types. Fissure eruptions". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Februarie 2018. Besoek op 26 Oktober 2021.
  2. "Geology glossary". www.volcanodiscovery.com. Besoek op 25 September 2001.

Skakels[wysig | wysig bron]