Amina Desai
 | Taalgebruik moet nagegaan word: Die teks moet vir spelling, sinsbou en woordkeuse nagegaan word. Indien dit nie binne twee weke versorg word nie, mag dit vir verwydering kwalifiseer. |
Amina Desai | |
|---|---|
 | |
| Gebore | 1920 |
| Sterf | 10 Junie 2009 Dublin, Ierland |
| Beroep | Sakevrou |
| Eggenoot | Suliman Mohammed Desai |
| Geloof | Islam |
Amina Desai (1920 – 10 Junie 2009) was Suid-Afrika se langsdienende vroulike Indiese politieke gevangene.[1][2]
In 1996, op die ouderdom van 76, was sy 'n getuie vir die Waarheid-en-versoeningskommissie (WVK).[3]
In 2013 is sy postuum met die Orde van Luthuli bekroon.[4][5]
Lewensgeskiedenis[wysig | wysig bron]
Toe haar man, Suliman Mohammed Desai, 'n Transvaalse Indiërkongres-aktivis, in 1969 oorlede is, het Amina Desai vir sy besigheid se bestuur verantwoordelikheid geneem.
Ahmed Timol, 'n anti-apartheidsaktivis, het haar huis by Haroldstraat 12, Roodepoort as 'n ondergrondse basis gebruik. Timol het ook saam met Hilmi, Desai se seun, gewerk. Beide van hulle het gereeld politiek bespreek.
Timol is deur die veiligheidspolisie by 'n padblokkade in hegtenis geneem. Gemeenskap-literatuur is ook deur die polisie in die motor gevind, wat hulle gehelp het om Desai te spoor.
Na Timol se inhegtenisneming, op 23 Oktober 1971 om drieuur in die vroeë ure van die oggend, het 'n klopjag deur die veiligheidspolisie by Desai se huis plaasgevind. Daarna is Desai na John Vorster-plein se tronk in Johannesburg geneem, waar die polisie haar ondervra het.
Een middag het Desai die beweging van meubels in die boonste kamer gehoor, wat deur 'n geskreeu gevolg is. In 1996 verklaar Desai by die Waarheid-en-versoeningskommissie (WVK) dat dit die mees vreesaanjaende oomblik van haar lewe was. Dit blyk dat Timol van 'n venster op die tiende verdieping van John Vorster-plein geval het. Die polisie beweer dat Timol tot sy eie dood gespring het.
Vir 'n paar maande na Timol se dood is Desai in eensame opsluiting aangehou en volgens die Wet op Terrorisme is sy in 1972 tot vyf jaar gevonnis omdat sy die doelwitte van die African National Congress (ANC) en die Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party (SAKP) bevorder het.
Op die eerste dag van haar verhoor, het Desai vir haar prokureur voorgestel dat hy Timol moet kontak om lig op die literatuur, wat in haar motor gevind is, te werp. Dit was die eerste keer dat sy van die dood van Timol verneem het.
Na haar vyf jaar tronkstraf in die Barberton- en Kroonstadtronke, was Desai in 1978 uiteindelik vrygelaat, maar toe is sy ingeperk en onder huisarres vir 'n verdere vyf jaar geplaas.
In 2004 verhuis Desai na Dublin, Ierland om by haar familie te woon.
Desai is op 10 Junie 2009 in die ouderdom van 89 oorlede.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ "Amina Desai" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Desember 2018. Besoek op 7 Junie 2013.
- ↑ Blacking, Leila; Adam Bainbridge (22 Junie 2009). "Obituary: Amina Desai". The Guardian. London. Besoek op 7 Junie 2013.
{{cite news}}: AS1-onderhoud: url-status (link) - ↑ "SUBMISSIONS – QUESTIONS AND ANSWERS" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016.
- ↑ "Media Statement by the Chancellor of the National Orders, Dr Cassius Lubisi" (in Japannees). 22 April 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Oktober 2018.
- ↑ "Seven South African Indians get National Orders". The Times Of India (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 April 2013.