Benediktus van Nursia

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Benediktus van Nursia

Sint Benediktus op 'n Oosters-Ortodokse ikoon, met Latynse inskripsie.
Stigter van die Benediktynse Orde, duiweluitdrywer, mistikus, ab van Monte Cassino en vader van Westerse monastisisme
Gebore 2 Maart 480, Nursia (nou Norcia)
Sterfte 21 Maart 547[1][2], Monte Cassino
Vereer in Alle Christelike denominasies wat heiliges vereer
Heiligverklaring 1220, Rome, deur pous Honorius III
Feesdag 11 Julie (Algemene Rooomse kalender, Anglikaanse Gemeenskap)
14 Maart (Oosters-Ortodokse Kerk)

Benediktus van Nursia OSB (Latyn: Benedictus Nursiae; Italiaans: Benedetto da Norcia; 2 Maart 480 - 21 Maart 548) was 'n Christelike heilige wat in die Katolieke Kerk, Oosters-Ortodokse Kerk, Oriëntaal-Ortodokse Kerke en die Anglikaanse Gemeenskap vereer word, asook in die Ou Katolieke Kerke.[3] Hy is 'n beskermheilige van Europa.[4]

Lewe[wysig | wysig bron]

Benediktus het 12 gemeenskappe vir monnike gestig in Subiaco, Lazio, Italië (sowat 65 km oos van Rome), voordat hy na Monte Cassino in die berge van Sentraal-Italië is. Die Orde van Sint Benediktus het later ontstaan en is nie 'n orde in die gewone sin van die woord nie, maar 'n konfederasie van outonome gemeentes.[5]

Sint Benediktus aan die skryf aan die Reël van Sint Benediktus, deur Herman Nigg (1849-1928).

Benediktus is veral bekend vir die Reël van Sint Benediktus, 'n stel voorskrifte vir sy monnike om te volg. Dit toon 'n unieke gees van balans, matigheid en redelikheid, wat die meeste Christelike godsdiensgemeenskappe wat in die Middeleeue gestig is, oortuig het om dit te aanvaar. As gevolg daarvan het die reël een van die invloedrykste godsdiensregulasies in die Westerse Christendom geword. Giuseppe Carletti beskou sint Benediktus daarom as die stigter van Westerse Christelike monastisisme.[6]

Reël van Sint Benediktus[wysig | wysig bron]

Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Reël van Sint Benediktus.

Benediktus het die voorskrifte in 516 geskryf[7] vir monnike wat in 'n gemeenskap onder die gesag van 'n ab woon. Dit bevat 73 kort hoofstukke. Dit bevat twee aspekte: spiritueel (hoe om 'n lewe op aarde te lei wat om Christus gesentreer is) en administratief (hoe om 'n klooster doeltreffend te bestuur). Meer as die helfte van die hoofstukke beskryf hoe om nederig en gehoorsaam te wees, en wat om te doen as 'n lid van die gemeenskap nie is nie.

Na aanleiding van die goue reël ora et labora ("bid en werk") het die monnike elke dag agt uur lank gebid, agt uur geslaap en agt uur aan handearbeid, die lees van heilige geskrifte en welsyn bestee.[4]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "Saint Benedict | Biography, Rule, & Facts".
  2. ↑ "Who is Saint Benedict?".
  3. ↑ Barry, Patrick (1995). St. Benedict and Christianity in England. Gracewing Publishing. p. 32. ISBN 9780852443385.
  4. ↑ 4,0 4,1 Fr. Paolo O. Pirlo, SHMI (1997). "St. Benedict". My First Book of Saints. Sons of Holy Mary Immaculate - Quality Catholic Publications. pp. 145–147. ISBN 971-91595-4-5.
  5. ↑ Holder, Arthur G. (2009). Christian Spirituality: The Classics. Taylor & Francis. p. 70. ISBN 9780415776028.
  6. ↑ Carletti, Giuseppe, Life of St. Benedict (Freeport, NY: Books for Libraries Press, 1971).
  7. ↑ Dugdale, William; Stevens, John; Wright, James; Dodsworth, Roger (1693). Monasticon Anglicanum, or, The history of the ancient abbies, and other monasteries, hospitals, cathedral and collegiate churches in England and Wales. With divers French, Irish, and Scotch monasteries formerly relating to England. Sam Keble.

Skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Benediktus_van_Nursia&oldid=2483908"