Geruon
.jpg)
In die Griekse mitologie is Geruon of Geruones (Grieks: Γηρυών; Γηρυόνης; of Γηρυονεύς, Geruoneus) die seun van Chrusaor en Kallirrhoë, die kleinseun van Medusa en die nefie van Pegasus. Hy was 'n vreesaanjaende reus wat op die eiland Erutheia van die mitiese Hesperides in die verre weste van die Middellandse See gewoon het. Hy is dikwels beskryf as 'n monster met óf drie lywe en drie koppe óf een lyf en drie koppe óf drie lywe en een kop. Daar word algemeen aanvaar hy was hoofsaaklik menslik, met 'n paar kenmerkend eienskappe soos vlerke. Hy was beroemd om sy beeste.
Voorkoms[wysig | wysig bron]
Volgens Hesiodus het Geruon een lyf en drie koppe gehad, hoewel hy volgens die tradisie van Aischulos drie lywe gehad het. Sommige vase uit die 6de eeuse v.C. beeld hom met vlerke uit. Volgens sommige weergawes het hy ses bene gehad, terwyl ander beweer die drie lywe het net een paar bene gehad. Benewens dié bisarre eienskappe het hy die voorkoms van 'n vegter gehad. Hy het 'n tweekoppige hond, Orthrus, besit wat die broer van Kerberos was, asook 'n trop fantastiese rooi beeste, wat deur Orthrus opgepas is, en 'n beeswagter, Eurution, die seun van Erutheia.
Mitologie[wysig | wysig bron]
In die volledigste weergawe van Bibliotheke deur Pseudo-Apollodorus[1] is Herakles aangesê om na Erutheia te reis om Geruon se beeste te gaan haal as die 10de van sy 12 take. Op pad daarheen het hy die woestyn (Noord-Afrika) oorgesteek en het hy so gefrustreer geraak deur die hitte dat hy 'n pyl na Helios, die son, geskiet het. Helios "het hom so bewonder vir sy moed" dat hy hom 'n goue bak gegee het wat hy gebruik het om elke nag van wes na oos oor die see te vaar.
Net nadat Herakles op die eiland geland het, is hy deur die tweekoppige hond gekonfronteer. Met een hou van sy knuppel het hy Orthrus doodgeslaan. Eurution, die beeswagter, het Orthrus te hulp gesnel, maar het dieselfde behandeling van Herakles gekry.
.jpg)
Toe Geruon die lawaai hoor, het hy aangestorm gekom met drie skilde, drie spiese en drie helms. Herakles skiet hom egter met 'n pyl, wat in die gif van die Hidra van Lerna gedoop is, in die voorkop.
Om Herakles kwaad te maak, stuur Hera 'n spesiale soort vlieg om die beeste byt, irriteer en verstrooi. Ná vele ander probleme is die beeste eindelik aan Hera geoffer.
In die Eneïde het Vergilius dalk die figuur Erulus, die koning van Praeneste, op Geruon geskoei,[2] en Herkules se oorwinning oor Geruon word in Boek VIII genoem.
In Dante se Inferno[wysig | wysig bron]
Die Geruon van Dante se 14de-eeuse epiese gedig Inferno het geen ooreenkoms met die vorige beskrywings nie. Hier is Geruon die Monster van Bedrog, 'n dierasie met enorme draakagtige vlerke en die pote vn 'n beer of leeu, die lyf van 'n gevleuelde draak en die giftige stert van 'n skerpioen. Hy het egter die gesig van 'n eerlike man, bul, ram of arend. Hy bly iewers in die skaduryke dieptes onder die sewende en agtste sirkels van die hel (die sirkels van onderskeidelik geweld en eenvoudige bedrog); Geruon kom uit die dieptes te voorskyn toe Vergilius hom roep, en tot Dante se ontsteltenis vra Vergilius dat die wese hulle op sy rug vervoer. Hulle klim op sy rug, en Geruon gly stadig in die dieptes van die sirkels af tot in die agtste sirkel.[3]
Verwysings[wysig | wysig bron]
Skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Geruon.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
