Käthe Kollwitz

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Käthe Kollwitz
Geboortenaam Käthe Schmidt
Gebore (1867-07-08)8 Julie 1867
Koningsberg, Pruise (tans Kaliningrad, Rusland)
Sterf 22 April 1945 (op 77)
Moritzburg, naby Dresden, Sakse, Nazi-Duitsland
Gade Karl Kollwitz
Nasionaliteit Duits
Veld litografieë, etse, kopergravures en houtsnywerke
Beweging Ekspressionisme

Käthe Kollwitz (gebore Schmidt; * 8 Julie 1867 in Koningsberg in Pruise; † 22 April 1945 in Moritzburg naby Dresden, Duitsland) word by die bekendste 20ste eeuse Duitse kunstenaars gereken. Ondanks haar moeilike lewensomstandighede het sy met haar ernstige litografieë, etse, kopergravures en houtsnywerke 'n tydlose kunsstyl ontwikkel en was 'n tyd lank ook as beeldhouster werksaam. Haar kunswerke is aanklagte teen ellende en oorlog.

"Moeder met haar dooie seun". Skulptuur en oorlogsmonument deur Käthe Kollwitz, Neue Wache, Berlyn

Käthe Kollwitz het haar opleiding in Berlyn en München ontvang. Ná haar huwelik met 'n Berlynse geneeskundige is sy aangegryp deur die ellende en nood wat sy in die Duitse hoofstad aanskou het. Haar eerste kunswerke het nouliks aandag getrek. Sy het in 1904 in Parys gestudeer waar sy kennis met die beeldhouer Auguste Rodin gemaak het, maar ook met Russiese rewolusionêres in aanraking gekom het.

In 1919 is sy tot lid van die Pruisiese Akademie van Kunste in Berlyn benoem. Sy het vervolgens 'n voorstander van pasifisme geword en aan 'n kunsuitstalling in die Sowjetunie deelgeneem. Vanaf 1928 was sy direkteur van die Akademie van Kunste se grafiese afdeling, het haar lidmaatskap egter ná die magsoorname van die Nasionaal-Sosialiste in 1933 gekanselleer. Haar kunswerke is nie meer vir uitstallings toegelaat nie en deur die NS-bewind as "ontaarde kuns" afgestempel.

Gedurende die Tweede Wêreldoorlog het sy naby Dresden gewoon en is daar nog voor die Duitse kapitulasie in 1945 oorlede. Käthe Kollwitz word naas Ernst Barlach as die belangrikste verteenwoordiger van die ekspressionisme beskou. Haar bronsreliëf Die Klagte (1938/1939) kan as simbool vir die boodskap beskou word wat sy as kunstenares wou oordra.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]