Reusesuperholte
Die Reusesuperholte (ook bekend as die Canes Venatici-superholte en AR-Lp 36) is 'n uiters groot streek in die ruimte met min sterrestelsels wat in die sterrebeeld Jaghonde (Canes Venatici) geleë is. Dit is tans die tweede grootste bevestigde superholte, met 'n geraamde deursnee van 1 miljard tot 1,3 miljard ligjare.[1] Sy middelpunt is sowat 1,5 miljard ligjare van hier (z = 0,116).[1]
Die superholte is in 1988 ontdek[2] en was toe die grootste holte in die lugruim van die Noordelike Halfrond,[1] en dalk die tweede grootste wat nog ontdek is.
Binne die superholte is 17 sterrestelselswerms, wat in 'n sirkel van 163 miljoen ligjare breed gekonsentreer is.[1] Studies van die beweging van dié swerms toon daar is geen wisselwerking tussen hulle nie. Dit beteken die digtheid van die swerms is baie laag en die swaartekragwisselwerking dus swak.[1]
In 'n reeks referate wat tussen 2004 en 2006 gepubliseer is, het die kosmoloog en teoretiese fisikus Laura Mersini-Houghton 'n teorie voorgestel waarvolgens die heelal uit 'n multiversum ontstaan het. Sy het 'n reeks toetsbare voorspellings gedoen wat die bestaan van die Reuseholte ingesluit het.[3][4]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Kopylov, A.I.; Kopylova, F.G. (Februarie 2002). "Search for streaming motion of galaxy clusters around the Giant Void" (PDF). Astronomy & Astrophysics. 382 (2): 389–396. Bibcode:2002A&A...382..389K. doi:10.1051/0004-6361:20011500. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2018.
- ↑ "The Northern Cone of Metagalaxy" (Kopylov et al. 1988)
- ↑ Moon, Timur (19 Mei 2013). "Planck Space Data Yields Evidence of Universes Beyond Our Own". International Business Times. Besoek op 27 Julie 2014.
- ↑ Cauchi, Stephen (9 Desember 2007). "Into the void: a glimpse of our tiny place in the scheme of things". The Age. Besoek op 27 Julie 2014.
Skakels[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
