Sirmione
Sirmione (Bresciaans: Sirmiù; Venesies) is 'n gemeenskap in die provinsie Brescia, in Lombardye (Noord-Italië ). Dit word begrens deur Desenzano del Garda (Lombardye) en Peschiera del Garda in die provinsie Verona en die streek Veneto. Dit het 'n historiese sentrum wat op die Sirmio-skiereiland geleë is wat die onderste deel van die Gardameer verdeel.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
.svg)
Die eerste spore van menslike teenwoordigheid in die omgewing van Sirmione dateer reeds uit die 6de–5de millennia v.C. Nedersettings op Palafitte het in die 3de en 2de millennia v.C. bestaan.
Vanaf die 1ste eeu v.C. het die gebied van die Garda, insluitend wat nou as Sirmione bekend staan, 'n gunstelingoord geword vir ryk gesinne wat van Verona af gekom het, wat destyds die belangrikste Romeinse stad in noordoostelike Italië was. Die digter Catullus het die skoonheid van die stad geloof en gepraat van 'n villa wat hy in die omgewing gehad het.
In die laat Romeinse era (4de–5de eeue n. C.) het die stad 'n versterkte vesting geword wat die suidelike oewer van die meer verdedig het. 'n Nedersetting het ook bestaan ná die Lombardiese verowering van Noord-Italië: in die laat jare van die Lombardiese koninkryk was die stad die hoofstad van 'n regsdistrik wat direk aan die koning ondergeskik was. Ansa, vrou van koning Desiderius, het 'n klooster en 'n kerk in die stad gestig. [1]
Rondom die jaar 1000 was Sirmione waarskynlik 'n vrye gemeenskap, maar het toe vroeg in die 13de eeu in die hande van die Scaliger geval. Mastino I della Scala was waarskynlik die stigter van die kasteel. In dieselfde tydperk was Sirmione 'n toevlugsoord vir Patarines -ketters. Die militêre rol van die stad het tot in die 16de eeu voortgeduur, maar 'n garnisoen het tot die 19de eeu in die kasteel gebly.
Sirmione was onder die besit van die Venesiese Republiek van 1405 tot en met 1797, toe dit deur die Habsburgse Ryk verkry is. Dit het in 1860 deel geword van die Koninkryk van Italië.
Belangrikste besienswaardighede[wysig | wysig bron]
.jpg)
Die belangrikste historiese landmerk van Sirmione is die sogenaamde Grotte van Catullus (Grotte di Catullo), die treffendste voorbeeld van 'n Romeinse privaat gebou wat in Noord-Italië ontdek is. Die gebou het 'n reghoekige plan gehad en het 167m × 105m gemeet.
Die dorp is bekend vir sy termiese waterbronne. Ander besienswaardighede sluit in:
- Die Scaligero-kasteel (13de eeu). Dit is 'n seldsame voorbeeld van middeleeuse hawe-fortifikasie, wat deur die Scaliger-vloot gebruik is. Die bou van hierdie kompleks het in 1277 begin deur Mastino della Scala. Dit bied die tipiese Ghibellynse swaelstert- merlons en die gordynmure (met drie hoektorings) in klippies wat afgewissel word met twee horisontale bande van baksteenbane. Die mure aan die binnekant is afgewerk met pleister met graffiti, wat blokke klip naboots. Die kasteel staan op 'n strategiese plek by die ingang na die skiereiland. Dit word omring deur 'n grag en dit kan slegs deur twee ophaalbrûe betree word. Die kasteel is hoofsaaklik gestig as 'n beskerming teen vyande, maar ook teen die plaaslike inwoners. Die hoofkamer huisves 'n klein museum met plaaslike vondste uit die Romeinse era en 'n paar Middeleeuse artefakte.
- Die klein kerkie Sant'Anna della Rocca, langs die kasteel. Dit dateer uit die 12de eeu en is hoofsaaklik deur die garnisoen en die paar plaaslike dorpenaars gebruik. Die fresco's in die kerk dateer uit die 14de–17de eeu.
- Die kerk van San Pietro in Mavino, gebou in die Lombardiese tyd (AD 765) maar opgeknap in die vroeë 14de eeu. By die portaal kan 'n mens 'n baksteenmuur met die datum 1320 sien. Dit is afgesonder van die dorp en is op die heuwel geleë. Die term "mavino" verwys na die Latynse frase "in summas vineas" (bo in die wingerde). Die kerk het 'n reghoekige plan en is oos-wes georiënteer. Die koor bevat drie apsis. Die een in die middel toon 'n Christus Pantokrator in Bisantynse tradisie; die een aan die linkerkant 'n Madonna Enthroned; die een aan die regterkant 'n Kruisiging. Die plafon is gemaak van houtbalke. Die kerk bevat freskos uit die 12de–16de eeue. Die Romaanse kloktoring dateer uit 1070. Die kerk is in die verlede as 'n militêre hospitaal gebruik en sy omgewing as 'n begraafplaas vir plaagslagoffers.
- Die kerk Santa Maria Maggiore (laat 15de eeu) is in die middedorp geleë. Dit staan op die terrein van die voormalige Lombard-kerk van San Martino (tweede helfte van die 8ste eeu). Dit het 'n reghoekige vorm met 'n veelhoekige apsis en is oos-wes georiënteer. Dit het 'n enkele naaf, gedeel deur drie boë. Dit is versier met vroeë 15de-eeuse freskos. Die freskos aan die onderkant van die noordelike muur behoort selfs tot 'n vroeër tydperk. Die kontemporêre houtbeeld van die Madonna Enthroned is ook van spesiale belang.
Wêrelderfenisgebied[wysig | wysig bron]
Die prehistoriese nedersetting by Lugana Vecchia is deel van die prehistoriese stapelwonings rondom die Alpe, wat 'n UNESCO-wêrelderfenisgebied is. [2]
Munisipale bestuur[wysig | wysig bron]
Sirmione word gelei deur 'n burgemeester (sindaco) bygestaan deur 'n wetgewende liggaam, die consiglio comunale, en 'n uitvoerende liggaam, die giunta comunale. Sedert 1995 word die burgemeester en lede van die consiglio comunale direk saam deur inwonende burgers verkies, terwyl die burgemeester van 1945 tot 1995 deur die wetgewende liggaam gekies is. Die giunta comunale word gelei deur die burgemeester, wat ander lede, genaamd assessori aanstel. Die kantore van die comune word gehuisves in 'n gebou wat gewoonlik die municipio genoem word of ook palazzo comunale .
Sedert 1995 word die burgemeester van Sirmione direk deur burgers verkies, oorspronklik elke vier, dan elke vyf jaar. Die huidige burgemeester is Luisa Lavelli (FI), wat in Mei 2018 as onderburgemeester die voormalige burgemeester Alessandro Mattinzoli, verkose streekraadslid, vervang het. Lavelli is uiteindelik op 26 Mei 2019 tot burgemeester verkies met die 50,1% van die stemme.
Bekende mense[wysig | wysig bron]
- Die digter Gaius Valerius Catullus het in die 1ste eeu v.C. geleef. Sy familie het 'n villa in Sirmione besit.
- Alfred Tennyson het sy indrukke van Sirmione in die somer van 1880 in sy gedig Frater Ave atque Vale beskryf. [lower-alpha 1]
- Italiaanse skrywers wat oor Sirmione geskryf het, sluit in Giosuè Carducci, Antonio Fogazzaro en Gabriele D'Annunzio .
- Ezra Pound en James Joyce het in 1920 in die stad ontmoet.
- Maria Callas het 'n villa in Sirmione gehad.
- Die Engelse skrywer Naomi Jacob het tot haar dood in 1964 in Sirmione gewoon. ’n Gedenkplaatjie in Sirmione herdenk haar.
- Geseënde Benedetta Bianchi Porro het in Sirmione gewoon toe haar gesin in die 1940's verhuis het, waar haar pa, Guido in beheer was van die warmwaterakwadukte. Sy is op 23 Januarie 1964 oorlede; 'n klein plaatjie word in die dorp geplaas om haar teenwoordigheid te herdenk, veral dat sy nou nader daaraan is om 'n Heilige van die Katolieke Kerk te word.
Galery[wysig | wysig bron]
Notas[wysig | wysig bron]
- ↑
Row us out from Desenzano, to your Sirmione row!
So they row'd, and there we landed-"O venusta Sirmio"
There to me through all the groves of olive in the summer glow,
There beneath the Roman ruin where the purple flowers grow,
Came that 'Ave atque Vale' of the Poet's hopeless woe,
Tenderest of Roman poets nineteen-hundred years ago,
'Frater Ave atque Vale' - as we wandered to and fro
Gazing at the Lydian laughter of the Garda Lake below
Sweet Catullus's all-but-island, olive-silvery Sirmio!
— Alfred Tennyson, Frater Ave atque Vale[3]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ "Sirmione, Lake Garda, Italy". www.lakegardaholidays.co.uk. Besoek op 30 September 2016.
- ↑ "Prehistoric Pile dwellings around the Alps". whc.unesco.org (in Engels). UNESCO. Besoek op 30 September 2016.
- ↑ Pavlock, Barbara R. (Winter 1979). ""'Frater Ave atque Vale'": Tennyson and Catullus". Victorian Poetry. 17 (4): 265–376. JSTOR 40002366. Besoek op 27 Augustus 2022.
