Versekering

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Versekering is 'n kontrak waar een party, die versekeraar, onderneem om, in ruil vir betaling in die vorm van 'n premie, te vergoed vir die verliese wat deur 'n ander party, die versekerde, gely is weens 'n spesifieke gebeurtenis.

Entrepreneurs, produsente, vervaardigers en individue word blootgestel aan baie gevare soos stormskade, droogtes, brand, inbraak, diefstal, ensovoorts wat almal aansienlike verliese tot gevolg kan hê. Sakemense kan besluit om die risiko sélf te dra, of hulle kan versekering uitneem.

Fabriekseienaars is blootgestel aan die gevaar van ongelukke, werkloosheid, beserings en lewensverlies, waarteen hulle hul moet laat verseker. Versekering gee die entrepreneur die gerusstelling dat, indien 'n ongewenste gebeurtenis plaasvind, die versekeraar hom vir verliese sal vergoed.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

'n Vorm van versekering is moontlik reeds in die jaar 1182 deur die Jode wat deur die Franse koning Filips Auguste verjaag is gebruik, maar eers in 1435 word in Barcelona 'n verordening geskryf wat op versekering gerig is. In die sestiende eeu word dit meer algemeen, en byvoorbeeld in 1523 verskyn daar 'n ordonnansie in Florence. In 1549 vaardig keiser Karel V die ordonnansie Op 't faiet van der seevaerdt uit, wat gerig is op die versekering van die skepe van die Antwerpenare. In 1598 word die eerste "Kamer van assurantie" opgerig in Amsterdam en versekerings word 'n belangrike element van die Hollandse koloniale uitbreiding.

Vereistes vir 'n versekeringskontrak[wysig | wysig bron]

Goeie trou[wysig | wysig bron]

Alle vrae moet eerlik en in goeie trou beantwoord word deur die persoon wat versekering verlang. Hy moet ál die feite gee wat die versekeraar kan beïnvloed om die risiko te bereken. As die versekeraar kan bewys dat die versekerde nie in goeie trou gehandel het nie, kan die polis in 'n hof nietig verklaar word.

Versekerbare belang[wysig | wysig bron]

Die versekerde moet aan die versekeringsmaatskappy kan bewys dat hy 'n finansiële verlies sal ly as die risiko sou plaasvind. Daar moet 'n persoon of voorwerp wees wat verseker kan word. Die persoon/voorwerp moet die grondslag van die versekering vorm.

Versekeringsrisiko's[wysig | wysig bron]

Versekeringsrisiko's is risiko's waarvoor die onderneming versekering kan kry.

Brand[wysig | wysig bron]

Eiendom moet beskerm word teen verliese wat deur brand veroorsaak word deur brandversekering uit te neem. Dit dek verliese weens brand en die skade wat veroorsaak word deur die water wat gebruik word om die brand te blus.

Stormskade[wysig | wysig bron]

Dit is versekering teen verliese wat deur stormskade aan die gebou en/of sy inhoud veroorsaak word. Dit sluit die volgende in: verliese weens hael, vloede, reën, gebarste waterpype en wind.

Diefstal en inbraak[wysig | wysig bron]

Inbraak vind plaas as 'n ongemagtigde persoon gewelddadig toegang tot die perseel van 'n onderneming verkry (bv. 'n venster breek). Daar moet sigbare tekens van gewelddadige toegang wees. Diefstal vind plaas as iemand goedere sonder toestemming neem. As goedere gesteel word terwyl die winkel oop is, kan die onderneming nie vir skade eis nie. Winkeldiefstal is 'n risiko wat gewoonlik nie deur versekeraars aanvaar word nie.

Geld in transito[wysig | wysig bron]

Hierdie versekering dek verliese wanneer geld tussen die onderneming en die bank vervoer word. Spesiaal opgeleide personeel behoort hierdie taak te verrig.

Waarborgversekering[wysig | wysig bron]

Die werkgewer neem versekering uit teen verliese weens die oneerlikheid van 'n werknemer. Die werkgewer betaal die premie en ontvang die vergoeding.

Voertuigversekering[wysig | wysig bron]

Ondernemings neem versekering uit op die voertuie wat hulle gebruik om hulle teen verliese weens diefstal, kaping en motorongelukke beskerm.

Ekonomiese risiko's[wysig | wysig bron]

Die volgende is ekonomiese risiko's wat die sakepersoon gewoonlik self dra:

Verpligte versekering[wysig | wysig bron]

Sekere tipes versekering is verpligtend.

Ongevalleversekering[wysig | wysig bron]

Hierdie versekering is verpligtend vir sekere werknemers wat sekere tipes werk verrig. Die werknemers word verseker teen ongeskiktheid weens beserings of sterftes in die normale uitvoering van hul pligte. Die werkgewer maak die bydraes tot die versekering en die werkers (of hul naasbestaandes) ontvang die vergoeding.

Werkloosheidsversekerig[wysig | wysig bron]

Die werknemers, hul werkgewers en die staat moet tot hierdie fonds bydra. As werknemers wat tot die fonds bygedra het hul werk verloor en nie ander werk kan kry nie, kan hulle van die fonds eis.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  • Dinamiese Bedryfstudies deur Esterhuyse · Horn · Liebenberg, Kagiso, 2005