Gaan na inhoud

Aartshertog Rudolf van Oostenryk

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hierdie artikel moet skoongemaak of andersins verbeter word.
Hierdie artikel voldoen nie tans aan die hoë gehaltestandaarde waarna Wikipedia streef nie. Voel vry om self in te spring en verbeterings te maak, en verwyder hierdie kennisgewing ná die tyd. Vir meer hulp, sien die redigeringshulp. Daar is moontlik kommentaar in die artikel of op die besprekingsblad oor wat verbeter moet word.

  

Sy Eminensie Rudolph Johann Joseph Rainer,

aartshertig van Oostenryk

Kardinaal, aartsbiskop van Olmütz
Portret deur Johann Baptist von Lampi, Weense Museum
Metropool Aartsbisdom van Olmütz
Stoel Olmütz
Ingehuldig 24 Maart 1819
Term geëindig 24 Julie 1831
Voorganger Maria Thaddäus von Trautmannsdorff
Opvolger Ferdinand Maria Chotek von Chotkow
Ander titels Aartshertog van Oostenryk
Ordes
Georden 19 Maart 1805
As biskop ingewy 26 September 1819 deur Sigismund Anton von Hohenwart
Tot kardinaal-priester gemaak 4 Junie 1819
Rang Kardinaal-priester van San Pietro in Montorio
Persoonlike gegewens
Gebore 8 January 1788 in Florence, Toskane
Oorlede 24 July 1831 (43 jaar oud) in Baden, Neder-Oostenryk
Nasionaliteit Oostenryks
Denominasie Rooms-Katoliek
Vorige pos(te) Assistent van Anton Theodor von Colloredo-Waldsee-Mels, aartsbiskop van Olmütz (1805–1811)
Wapen
Betiteling
Verwysingsbetiteling Sy Eminensie
Gesproke betiteling U Eminensie
Informele betiteling Kardinaal
Stoel Olmütz


Rudolph Johann Joseph Rainier, aartshertog van Oostenryk, kroonprins van Hongarye en Boheme, en kardinaal-aartsbiskop van Olmütz (8 Januarie 1788 – 24 Julie 1831), was 'n lid van die Huis van Habsburg-Lotaringe, en 'n Oostenrykse geestelike en adellike. Hy is in 1819 aartsbiskop van Olmütz gemaak en het in dieselfde jaar kardinaal geword. Rudolph is bekend vir sy bevordering van die kunste, veral as beskermheer van Ludwig van Beethoven, wat verskeie van sy komposies aan Rudolph opgedra het.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Rudolph is in die Pitti-paleis in Florence, Toskane, gebore as die jongste seun van keiser Leopold II en Maria Louisa van Spanje. In 1803 of 1804 het Rudolph lesse in klavier en komposisie by Ludwig van Beethoven begin neem. Die twee het vriende geword, en Rudolph het 'n ondersteuner en beskermheer van Beethoven geword; hulle ontmoetings het tot 1824 voortgeduur. Beethoven het 14 komposisies aan Rudolph opgedra, onder meer die Klaviertrio in B-mol-majeur, op. 97 ("Aartshertog-trio"), die Klaviersonate no. 29 in B-mol-majeur, op. 106 ("Hammerklavier"), die Klavierkonsert no. 5 in E-mol-majeur ("Keiser") en die Mis in D-majeur, op. 106 ("Missa Solemnis"). Beethoven het sy Klaviersonate no. 26 in E-mol-majeur, op. 81a ("Les Adieux") aan Rudolf geskenk net voor hy (Rudolph) saam met die keiserlike familie uit Wene moes vlug tydens Napoleon se inval van dié stad in 1809. Die bewegings daarvan is "Lebewohl" (totsiens), "Abwesenheit" (afwesigheid) en "Wiedersehen" (wedersiens). Rudolph het een van sy eie komposisies aan Beethoven opgedra. Die briewe wat Beethoven aan Rudolph geskryf het, word vandag by die Gesellschaft der Musikfreunde in Wene bewaar.

Franz Schubert en Ferdinand Ries het ook werke aan Rudolf opgedra.[1]

Op 24 Maart 1819, op die ouderdom van 31, is Rudolph aangewys as aartsbiskop van Olmütz (Olomouc in Tsjeggies) in die huidige Tsjeggiese Republiek, wat toe deel van die Oostenrykse Ryk was. Later, op 4 Junie 1819, het Pous Pius VII Rudolph die kardinaal-priester van die titulêre kerk van San Pietro in Montorio gemaak. Hy is op 29 Augustus 1819 tot priester georden, en is op 26 September tot biskop ingewy.

In 1823–24 was hy een van die 50 komponiste wat 'n variasie op 'n wals van Anton Diabelli vir die Vaterländischer Künstlerverein gekomponeer het. Rudolph het sy komposisie onder die skuilnaam "SRD" (dit staan vir Serenissimus Rudolfus Dux) ingedien. Hy het 'n beduidende biblioteek van musiekpartiture opgebou wat uit meer as 18 000 werke van 2 400 komponiste bestaan het en nou in besit is van die Gesellschaft der Musikfreunde.[2]

Hy is op 24 Julie 1831 in Baden bei Wien in die ouderdom van 43 jaar aan serebrale bloeding oorlede. Hoewel sy liggaam in die keiserlike grafkelder in Wene begrawe is, is sy hart in die grafkelder in die Sint Wenceslas-katedraal in Olmütz begrawe.

Voorouers[3]

[wysig | wysig bron]
8. Leopold, hertog van Lotaringe
4. Francis I, keiser van die Heilige Romeinse Ryk
9. Élisabeth Charlotte van Orléans
2. Leopold II, keiser van die Heilige Romeinse Ryk
10. Karel VI, keiser van die Heilige Romeinse Ryk
5. Keiserin Maria Theresa (Maria Theresa van Oostenryk)
11. Elisabeth Christine van Brunswick
1. Aartshertog Rudolph van Oostenryk
12. Philip V van Spanje
6. Carlos III van Spanje
13. Elisabeth van Parma
3. Maria Louisa van Spanje
14. Augustus III van Pole
7. Maria Amalia of Sakse
15. Maria Josepha van Oostenryk

Bronne

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Sien IMSLP se Schubert se Klaviersonate no. 16 n A-mineur (D845) en Ries se Klavierkwartet in E-majeur, op. 129.
  2. Silvester, I. 2023. Buried in history: The musical discovery Dr. Stephen Husarik. University of Kansas Fort Smith.
  3. Anoniem. 1768. Genealogie ascendante jusqu'au quatrieme degre inclusivement de tous les Rois et Princes de maisons souveraines de l'Europe actuellement vivans [Genealogie tot en met die vierde geslag insluitend alle konings en prinse van sowereine huise van Europa wat tans leef]. Bourdeaux: Frederic Guillaume Birnstiel, bl. 109.