Gaan na inhoud

Alain Prost

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Alain Prost
Alain Prost by die 2012 Internasionale Motorfees
Alain Prost by die 2012 Internasionale Motorfees
Geboortedatum 24 Februarie 1955 (1955-02-24) (70 jaar oud)
Geboorteplek Lorette, Loire, Frankryk
Volle naam Alain Marie Pascal Prost
Nasionaliteit Vlag van Frankryk Fransman
Aktiewe jare 1980–1991, 1993
Ou span(ne) McLaren, Renault, Ferrari, Williams
Inskrywings 202 (199 begin)
Kampioenskappe 4 (1985, 1986, 1989 en 1993)
Oorwinnings 51
Podiums 106
Loopbaanpunte 798.5
Voorste wegspronge 33
Vinnigste rondtes 41
Eerste F1-wedren 1980 Argentynse Grand Prix
Eerste wen 1981 Franse Grand Prix
Laaste wen 1993 Duitse Grand Prix
Laaste inskrywing 1993 Australiese Grand Prix

Alain Prost (gebore 24 Februarie 1955 in Lorette, Loire, Frankryk)[1] met die bynaam Die Professor, is 'n Franse voormalige Formule Een motorrenjaer wat vir die Renault, McLaren, Ferrari en Williams-spanne gejaag het. Hy is 'n viermalige wêreldbestuurderskampioen, en wel in 1985, 1986, 1989 en 1993.

Junior loopbaan

[wysig | wysig bron]

Prost, gebore in Lorette, Loire, het op die ouderdom van 14 begin kartry, vier jaar later die junior direk-aangedrewe Karting Wêreldbeker gewen en in 1975 die Franse senior kartingkampioenskap gewen.[2] na die junior formules gevorder.[3] Prost het dieselfde jaar sy eerste titel by die Formule Renault Nasionale Kampioenskap gewen, voordat hy die Challenge de Formule Renault Europe in 1977 gewen het.[3] Hy is die volgende seisoen deur die Franse Formule Drie-kampioenskap vervang en het sy titels in 1978 en 1979 suksesvol verdedig. Sy junior loopbaan het uitgeloop op sy oorwinning by die 1979 FIA Europese Formule 3-kampioenskap met Oreca.

Formule 1- loopbaan

[wysig | wysig bron]

Prost het in 1980 by McLaren geteken[4] en sy Formule Een-buiging gemaak by die Argentynse Grand Prix, waar hy sesde geëindig het. Hy het in 1981 na Renault verhuis en sy eerste oorwinning by sy tuis-Grand Prix in Frankryk behaal, met verdere oorwinnings in Nederland en Italië. Na verskeie wedrenoorwinnings in sy 1982-veldtog met Renault, het Prost as die naaswenner na Nelson Piquet in die 1983 Wêreldjaerskampioenskap geëindig nadat hy met 'n geblaasde turbo in die titelbeslisser uitgeval het. Prost is twee dae later deur Renault afgedank vir sy kommentaar na die seisoen, en het vir 1984 teruggeskuif na McLaren, waar hy die naaswenner van spanmaat Niki Lauda was, slegs met 'n halfpunt verskil.

In 1985 het Prost sy eerste titel saam met McLaren gewen en die eerste Wêreldjaerskampioen van Frankryk geword. Hy het sy titel die volgende seisoen suksesvol verdedig, te midde van 'n noue titelstryd met Piquet en Nigel Mansell. Nadat hy verskeie wedrenne in sy 1987-veldtog gewen het, word Prost die spanmaat van Ayrton Senna. Saam het hulle alle Grands Prix—behalwe een—in 1988 gewen met die Honda-aangedrewe MP4/4, met Senna wat die titel met drie punte verower het.

Hulle hewige wedywering[5] het in 1989 en 1990 uitgeloop op titelbeslissende botsings by Suzuka, ten spyte van Prost se skuif na Ferrari in laasgenoemde, met Prost wat die voormalige kampioenskap gewen het en Senna die volgende een. Te midde van 'n wenlose 1991 veldtog is hy deur Ferrari afgedank oor opmerkings wat hy oor die 643 gemaak het. Na 'n jaar se onderbreking het Prost in 1993 na Williams teruggekeer en verskeie rekords op pad na sy vierde kampioenskap verbeter en aan die einde van die seisoen uitgetree. Hy het van 1997 tot 2001 teruggekeer na Formule Een as die eienaar van Prost Grand Prix, nadat hy Ligier gekoop het. Prost het van 2017 tot 2021 'n adviserende rol by Renault beklee, wat later as Alpine hernaam is.

Nadat hy uit Formule Een getree het, was Prost 'n wedrenwenner in die 2005 FFSA GT-kampioenskap, en het in 2010 vir die Race of Champions ingeskryf, wat Frankryk saam met Sébastien Loeb verteenwoordig het. In yswedrenne is Prost 'n driemalige kampioen van die Andros-trofee, waarin hy van 2003 tot 2012 meegeding het. Hy was tot 2018 die mede-eienaar van Renault e.dams in Formule E en het drie agtereenvolgende spankampioenskappe van 2014–15 tot 2016–17 gewen. Prost is in 1999 in die International Motorsports Hall of Fame opgeneem.

Formule Een-uitslae (1980–1993)

[wysig | wysig bron]

(Renne in vetdruk is voorste wegspringplek; renne in skuinsdruk dui vinnigste rondte aan)

Jaar Inskrywer Onderstel Enjin 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Plek Punte
1980 Marlboro
Team McLaren
McLaren M29B Ford Cosworth 3.0 V8 ARG
6
BRA
5
RSA
DNS
VSW 16de 5
McLaren M29C BEL
Ret
MON
Ret
FRA
Ret
GBR
6
DUI
11
OOS
7
McLaren M30 NED
6
ITA
7
KAN
Ret
VSA
DNS
1981 Equipe Renault Elf Renault RE20B Renault EF1 1.5 V6 t VSW
Ret
BRA
Ret
ARG
3
SMR
Ret
BEL
Ret
5de 43
Renault RE30 MON
Ret
SPA
Ret
FRA
1
GBR
Ret
DUI
2
OOS
Ret
NED
1
ITA
1
KAN
Ret
CP
2
1982 Equipe Renault Elf Renault RE30B Renault EF1 1.5 V6 t RSA
1
BRA
1
VSW
Ret
SMR
Ret
BEL
Ret
MON
7
DET
NC
KAN
Ret
NED
Ret
GBR
6
FRA
2
DUI
Ret
OOS
8
SWI
2
ITA
Ret
CP
4
4de 34
1983 Equipe Renault Elf Renault RE30C/RE40 Renault EF1 1.5 V6 t BRA
7
VSW
11
FRA
1
SMR
2
MON
3
BEL
1
DET
8
KAN
5
GBR
1
DUI
4
OOS
1
NED
Ret
ITA
Ret
EUR
2
RSA
Ret
2de 57
1984 Marlboro
McLaren International
McLaren MP4/2 TAG TTE PO1 1.5 V6 t BRA
1
RSA
2
BEL
Ret
SMR
1
FRA
7
MON
1
KAN
3
DET
4
DAL
Ret
GBR
Ret
DUI
1
OOS
Ret
NED
1
ITA
Ret
EUR
1
POR
1
2de 71.5
1985 Marlboro
McLaren International
McLaren MP4/2B TAG TTE PO1 1.5 V6 t BRA
1
POR
Ret
SMR
DSQ
MON
1
KAN
3
DET
Ret
FRA
3
GBR
1
DUI
2
OOS
1
NED
2
ITA
1
BEL
3
EUR
4
RSA
3
AUS
Ret
1ste 73 (76)
1986 Marlboro
McLaren International
McLaren MP4/2C TAG TTE PO1 1.5 V6 t BRA
Ret
SPA
3
SMR
1
MON
1
BEL
6
KAN
2
DET
3
FRA
2
GBR
3
DUI
6
HON
Ret
OOS
1
ITA
DSQ
POR
2
MEX
2
AUS
1
1ste 72 (74)
1987 Marlboro
McLaren International
McLaren MP4/3 TAG TTE PO1 1.5 V6 t BRA
1
SMR
Ret
BEL
1
MON
9
DET
3
FRA
3
GBR
Ret
DUI
7
HON
3
OOS
6
ITA
15
POR
1
SPA
2
MEX
Ret
JPN
7
AUS
Ret
4de 46
1988 Honda Marlboro
McLaren
McLaren MP4/4 Honda RA168E 1.5 V6 t BRA
1
SMR
2
MON
1
MEX
1
KAN
2
DET
2
FRA
1
GBR
Ret
DUI
2
HON
2
BEL
2
ITA
Ret
POR
1
SPA
1
JPN
2
AUS
1
2de 87 (105)
1989 Honda Marlboro
McLaren
McLaren MP4/5 Honda RA109E 3.5 V10 BRA
2
SMR
2
MON
2
MEX
5
VSA
1
KAN
Ret
FRA
1
GBR
1
DUI
2
HON
4
BEL
2
ITA
1
POR
2
SPA
3
JPN
Ret
AUS
Ret
1ste 76 (81)
1990 Scuderia Ferrari Ferrari 641 Ferrari 036 3.5 V12
Ferrari 037 3.5 V12
VSA
Ret
BRA
1
SMR
4
MON
Ret
2de 71 (73)
Ferrari 641/2 KAN
5
MEX
1
FRA
1
GBR
1
DUI
4
HON
Ret
BEL
2
ITA
2
POR
3
SPA
1
JPN
Ret
AUS
3
1991 Scuderia Ferrari Ferrari 642 Ferrari 037 3.5 V12 VSA
2
BRA
4
SMR
DNS
MON
5
KAN
Ret
MEX
Ret
5de 34
Ferrari 643 FRA
2
GBR
3
DUI
Ret
HON
Ret
BEL
Ret
ITA
3
POR
Ret
SPA
2
JPN
4
AUS
1993 Canon Williams Renault Williams FW15C Renault RS5 3.5 V10 RSA
1
BRA
Ret
EUR
3
SMR
1
SPA
1
MON
4
KAN
1
FRA
1
GBR
1
DUI
1
HON
12
BEL
3
ITA
12
POR
2
JPN
2
AUS
2
1ste 99
Source:[6][7][8]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ""I Don't Speak Armenian, but I'm Armenian": Alain Prost – Living Legend of Formula One". armedia.am (in Engels). 31 Januarie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Januarie 2023. Besoek op 7 Februarie 2021.
  2. "DRIVERS: ALAIN PROST". Grandprix.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Oktober 2006. Besoek op 27 November 2024.Alain Prost
  3. 3,0 3,1 Donaldson, Gerald (30 Januarie 2015). "Alain Prost". Formula One (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 April 2024. Besoek op 27 November 2024.
  4. "McLaren Racing – Alain Prost Biography | Extract 1". www.mclaren.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Maart 2021. Besoek op 13 Februarie 2021.
  5. Tremayne, David (September 1991). "Formula One: 1991 Hungarian Grand Prix". Motor Sport Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Desember 2022. Besoek op 12 Februarie 2021.
  6. Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named :3
  7. "Alain Prost: F1 Driver Profiles". ESPN. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Februarie 2018. Besoek op 23 Februarie 2018.
  8. "Alain Prost – Involvement". StatsF1. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Mei 2019. Besoek op 1 Desember 2020.