Gaan na inhoud

Britse Laerhuis

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Britse Laerhuis (Engels: House of Commons) is die de facto primêre raadsaal van die parlement van die Verenigde Koninkryk. Soos die House of Lords of Britse Hoërhuis, vergader dit in die Paleis van Westminster.

Die Laerhuis is 'n verkose liggaam wat bestaan ​​uit 650 lede wat bekend staan ​​as parlementslede. Parlementslede word gekies om kiesafdelings te verteenwoordig en hul setels te beklee totdat die parlement ontbind word.

Die Laerhuis van Engeland het in die 13de en 14de eeu begin ontwikkel. Dit het die Laerhuis van Groot-Brittanje geword na die politieke unie met Skotland in 1707, en het die titel "Laerhuis van Groot-Brittanje en Ierland" aangeneem na die politieke unie met Ierland aan die begin van die 19de eeu. Die 'Verenigde Koninkryk' waarna verwys is, was die Verenigde Koninkryk van Groot-Brittanje en Ierland vanaf 1800 en het na die onafhanklikheid van die Ierse Vrystaat in 1922 die Verenigde Koninkryk van Groot-Brittanje en Noord-Ierland geword.

Ingevolge die Parlementswette van 1911 en 1949 is die mag van die Hoërhuis om wetgewing te verwerp tot 'n vertragingsbevoegdheid verminder. Die regering is alleen verantwoordelik vir die Laerhuis en premiers bly slegs in die amp solank hulle die vertroue van 'n meerderheid van die Laerhuis het.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • May, Erskine. (1896). Constitutional History of England since the Accession of George the Third, 11th ed. London: Longmans, Green and Co.
  • Mackenzie, K. R., "The English Parliament", (1950) Pelican Books.
  • "Parliament" (1911). Encyclopædia Britannica, 11th ed. London: Cambridge University Press.
  • Pollard, Albert F. (1926). The Evolution of Parliament, 2nd ed. London: Longmans, Green and Co.