Dick Findlay

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Dick Findlay (1928-28 Maart 1996) was ’n Suid-Afrikaanse visuele kunstenaar en dramaturg.

 Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Richard Findlay is in 1928 in Pretoria gebore. Hy was veral bekend as kunstenaar en het uitstallings gehou van sy skilderwerk in onder andere Londen, Tokio, Brussel en Israel. Vir sy skilderkuns ontvang hy die Grenfellmedalje. Sedert 1973 word van sy ontwerpe gebruik vir posseëls, soos die bekende proteaseëls van Suid-Afrika en die herdenkingsreekse vir Venda, Transkei, Lesotho en Bophuthatswana. Sy veelsydigheid kan duidelik gesien word uit die veelvoud van onderwerpe uit die natuur wat hy op die seëls uitbeeld. Daar is roofvoëls, watervoëls, medisinale plante, eetbare wildevrugte, aalwyne, skoenlappers, inheemse bome en varings, proteas en klein soogdiere. Hy is ook verantwoordelik vir die voëlontwerpe op Suid-Afrikaanse muntstukke. Sy illustrasies word in verskeie boeke oor die natuurlewe gebruik, soos in “A Field Guide to the Birds of Southern Africa” van O.P.M. Prozesky, “South African Birds: First series” van Allan Bird, “The Mammals of the Southern African subregion” van John D. Skinner en Reay H.N. Smithers en “Birds of the national parks of South Africa” van Thomas Campbell en Meg Kemp. Hy is ook verantwoordelik vir die illustrasies in ’n gesamentlike uitgawe van Eugène Marais se “The soul of the white ant” en “The soul of the ape”. Ten einde materiaal vir sy kuns te versamel onderneem hy verskeie reise deur die natuur en velde van Suid-Afrika, veral in die noorde, waarvandaan hy dan terugkeer met baie sketsboeke vol tekeninge en notas. Op 28 Maart 1996 is hy oorlede.

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Sy drama “Bitter lied van die somer[1] word dikwels opgevoer (onder andere in 1973 deur SUKOVS) en is in Engels verfilm as “Forgotten summer”.[2] Dit word ook vir die televisie verfilm en in 1986 uitgesaai. Die drama het as tema ’n vrou (Anna) wat ’n buite-egtelike dogter grootmaak na ’n vroeë liefdesverhouding met ’n jong gestorwe soldaat. Sy neem dan ’n jong loseerder in om haar eie huur te kan betaal. Dit lei tot ’n driehoek van verhoudings aangesien die vrou in die jong loseerder iemand sien met wie sy haar verlore jonkheid en die jare wat sy nooit gehad het nie, kan terugwin. Sy probeer hom dus by haar dogter afvat, met ’n tragiese einde. Sy drama “Requiem vir Kanaän” is in ’n Engelse vertaling op televisie vertoon en sy eenbedryf, “Roep van die naguiltjie”, word in Gerhard J. Beukes se versamelbundel met dieselfde naam opgeneem. Hierdie eenbedryf is oor die droom wat weier om saam met die verval van ’n mens se liggaam en sy omgewing te sterf. Iewers oorleef die lewe en die vreugde om te lewe. Die susters Liz en Kate is melaats en moes daarom afstand doen van hulle minnaars en ’n normale lewe. Dan ontdek hulle jong suster Alice dat sy ook melaats is. Alice verwys metafories na haar minnaar as ’n naguiltjie, wat sy onbereikbaarheid illustreer. Findlay skryf ook ’n vollengte-drama oor Louis Tregardt en ’n driebedryf oor Sokrates, maar geeneen van hierdie werke word gepubliseer nie.

Publikasies[wysig | wysig bron]

Jaar Publikasies
1959 South African birds: First series (saam met Alan Bird)
1967 A folio of South African animals
1974 Bitter lied van die somer

Bronnelys[wysig | wysig bron]

Boeke[wysig | wysig bron]

  • Beukes, Gerhard J. (red.) “Roep van die naguiltjie en ander eenbedrywe”. J.L. van Schaik. Pretoria. Eerste uitgawe. 1983.
  • Brink, André P. “Aspekte van die nuwe drama”. Academica. Pretoria en Kaapstad. Tweede hersiene uitgawe. 1986.
  • Cloete, T.T. (red.) “Die Afrikaanse literatuur sedert sestig”. Nasou Beperk. Eerste uitgawe. 1980.
  • Kannemeyer, J.C. “Die Afrikaanse literatuur 1652-2004”. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria. Eerste uitgawe. 2005.
  • Van Coller, H.P. (red.) “Perspektief en Profiel Deel I”. J.L. van Schaik-Uitgewers. Pretoria. Eerste uitgawe. 1998.

Tydskrifte en koerante[wysig | wysig bron]

  • Coetser, J.L. “’Roep van die naguiltjie en ander eenbedrywe’ byeengebring deur Gerhard J. Beukes”.
  • Stead, Rinie: Die kuns van Dick Findlay. In: Lantern. Tydskrif vir Kennis en Kultuur. Jaargang 16, nr. 2, Desember 1966
  • “Tydskrif vir Letterkunde” Jaargang 24 no. 2, Mei 1986.

Internet[wysig | wysig bron]

Resensies[wysig | wysig bron]

  1. Brink, André P. “Voorlopige Rapport” Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 1976
  2. Fryer, Charles “Die Burger” 7 April 1986: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/1986/04/07/2/9.html