Die Verhaal van Igor se Veldtog
Die Verhaal van Igor se Veldtog (Ou Kerkslawies: Слово о плъку Игорєвѣ, Slowo o plkoe Igorewe) is ’n epos deur ’n onbekende skrywer wat in Oud-Oos-Slawies geskryf is. Dit word ook onder meer vertaal as Die Gedig van Igor se Spook.
Die gedig vertel die verhaal van ’n onsuksesvolle veldtog in 1185 deur prins Igor Swjatoslawitsj van Nowgorod-Sewersk teen die Koemane van die Donrivierstreek. Hoewel sommige die egtheid van die verhaal in twyfel trek, is daar tans konsensus onder geleerdes dat dit wel eg is en van die laat 12de eeu dateer.
Die Verhaal van Igor se Veldtog is in ’n Russiese opera verwerk en het een van die grootste klassieke stukke van die Russiese teater geword. Die opera, met die naam Prins Igor, is die eerste keer in 1890 opgevoer.
Inhoud
[wysig | wysig bron]Die gedig vertel die verhaal van ’n onsuksesvolle plundertog deur prins Igor Swjatoslawitsj van Nowgorod-Sewersk (in die ou Kiëf-Roes) op die Koemane wat in die suidelike deel van die Donstreek gewoon het. Ander historiese figure van die Roesvolk word ook genoem, soos die prinse Wseslaf van Polotsk, Jaroslaf Osmomisl van Halitsj en Wsewolod die Groot Nes van Soezdal. Die skrywer doen ’n beroep om eenheid op die oorlogvoerende prinse in die lig van die konstante bedreiging uit die Turkse ooste.
Die beskrywing van die veldtog laat die skrywer dink aan die lot van die Roes. Hy beskou die prinse se vetes as die rede vir die mislukking van die veldtog en vir rampe in Kiëf-Roes. Dit weerspieël die tipiese eienskappe van die Slawiese letterkunde van dié tyd: Daar is ’n lewendige verband met die historiese werklikheid, burgerskap en patriotisme. Dit toon ook ’n samebestaan van die Christendom en die Slawiese mitologie.
Die gedig is al met ander nasionale eposse vergelyk,[1] maar verskil van sy Westerse eweknieë vanweë sy talle en lewendige beskrywings van die natuur en die uitbeelding van die rol wat die natuur in die mens se lewe speel.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Dmitri Lichatsjef, Слова о полку Игореве, Литературные памятники (1950), p. 16. (ru)
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Engelse vertaling uit 1915 deur Leonard Magnus
- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia