Digitale terrestriële televisie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Digitale uitsaaistandaarde dwarsoor die wêreld

Die term Digitale terrestriële (aardgebonde) televisie (DTT; Engels: Digital Video Broadcasting - Terrestrial of DVB-T) verwys na die variant van digitale televisie, wat 'n terrestriële platform gebruik om televisie- en radioprogramme uit te saai. DTT maak net soos die analoog-tegnologie gebruik van lugdraadstelsels, maar is in staat om meer televisiekanale op een frekwensie uit te saai.

DTT-tegnologie is ook geskik vir hoë-resolusie-televisie (HDTV) en digitale omringklank. DTT is versoenbaar met televisiestelle wat tans in gebruik is, maar spesiale dekodeerders (steltopbokse) is noodsaaklik om DTT-programme op te vang. Plat skerms met geïntegreerde DTT-dekodeerders is reeds beskikbaar. Aangesien digitale data vir die transmissie met DTT gekompakteer moet word, is hierdie tegnologie - met uitsondering van HDTV-programme - weens die swakker beeldgehalte veral geskik vir mobiele of televisietoestelle met kleiner skerms.

DTT is 'n internasionale standaard wat in Duitsland ontwikkel is en onder meer in Europa, Asië, Australië, Namibië, Suid-Afrika en ander Afrikalande gebruik word. Die Verenigde State en Japan het hulle eie digitale terrestriële standaarde ontwikkel, ATSC en ISDB-T.

Die eerste DTT-uitsendings in Suid-Afrika is in 2000 in Johannesburg uitgesaai, en die land se terrestriële televisie het vroeg in 2016 oorgeskakel na DTT.[1] Die eerste DTT-uitsendings in Namibië is in Februarie 2005 gedoen.[2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

Eksterne skakel[wysig | wysig bron]