Gaan na inhoud

Duncan-dok

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Duncan-dok is ‘n vasmeerplek vir skepe in die hawe van Kaapstad, die wetgewende hoofstad van Suid-Afrika.

Beplanning

[wysig | wysig bron]

Reeds in 1905 was daar sprake van vergroting van die hawe. In die dertigerjare van die 20ste eeu is besef dat die Alfred- en die Victoria-bekkens glad nie meer aan die heersende vereistes vir ‘n diepseehawe voldoen nie en dat die dok- en hawegeriewe opgeknap en uitgebrei moet word om aan die vraag van die skeepvaart rondom Kaappunt te voldoen.

Ligging

[wysig | wysig bron]

Hierdie aanlêplek lê noord van die Kaapstadse strandgebied en die middestad, suidoos van die Victoria & Alfred Waterfront en suidwes van die Ben Schoeman-dok. Aan die suidoostekant is die Sturrock-droogdok en die seiljaghawe van die Royal Cape Yacht Club.

Afmetings

[wysig | wysig bron]

Die hawe is ongeveer 2 km lank, 117 ha groot en kan skepe ontvang met ‘n diepgang van tot 12 m. Aanvanklik was die ingang tot die hawe 120 m wyd, maar dit is in 1964 tot 210 m vergroot.

Konstruksie

[wysig | wysig bron]

Op 10 Mei 1938 het die eerste minister, genl. J.B.M. Hertzog, die werksaamhede amptelik afgeskop en kon die Suid-Afrikaanse filiaal van die Hollansche Aannemingsmaatschappij onder leiding van die ingenieur jonkheer Constantijn Leopold Carel van Kretschmar van Veen met die werk begin. Nuwe piere en golfbrekers is gebou. Weens die dreigende uitbraak van die Tweede Wêreldoorlog is die werk teen ‘n versnelde tempo aangepak. Uitgebreide baggerwerk is onderneem en miljoene ton opgebaggerde grond (hoofsaaklik seesand) is per pyplyn na die nuutgewonne terrein (vandag bekend as die Foreshore) gepomp. Die bodem van Tafelbaai bestaan uit sand op klei bo-op ‘n rotslaag. Om die vereiste diepte van 12 m te behaal, was dit nodig om ‘n groot hoeveelheid van die rots op die seebodem op te breek. Gemaalde klip vir die bouwerk van die kaaie, piere en golfbrekers is verkry uit die steengroewe van Klipheuwel en is in treinvragte vol na die bouterrein vervoer. Die dok is in September 1945 (teen die einde van die Tweede Wêreldoorlog) voltooi.

Sir Patrick Duncan het sy naam aan die dok verleen.

Lees ook

[wysig | wysig bron]