Edwin Conroy

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Genl. Edwin Alfred Conroy (*1879 - †1947) was ’n Suid-Afrikaanse politikus en oudstryder in die Tweede Vryheidsoorlog.

Conroy het as jong man van Britstown se omgewing by die Kaapse Rebelle aangesluit om sy volksgenote in hul stryd teen Groot-Brittanje te help. Conroy het berugtheid verwerf vir sy genadelose optrede jeens swartmense wat aan Engelse kant geveg het nadat ’n handvol van sy beseerde manskappe op brutale wyse vermoor is terwyl hy hul gaan soek het.

As politikus was hy ’n stoere ondersteuner van genl. Hertzog. Hy was dan ook in sy latere lewe die Volksraadslid vir Vredefort. Hy is in 1933 onbestrede verkies as kandidaat vir die Nasionale Party. In die verkiesing van 1938 was hy die kandidaat vir die Verenigde Party en het hy met 700 stemme gewen teen E.J.J. van der Horst van die NP. Toe die parlement in 1941 open was Conroy die leier van die Afrikanerparty se tien Volksraadslede aldaar en het hy dr. D.F. Malan van die HNP se mosie van wantroue in die Eerste Minister gesteun.[1] Die laaste verkiesing waarin hy deelgeneem het was as kandidaat vir die Afrikanerparty in 1943 toe Henning Klopper, die NP-kandidaat, die kiesafdeling gewen het.

Die skrywer Sep Smidt het onder die skuilnaam Adriaan Roodt ’n boek geskryf oor Conroy se avonture tydens die Tweede Vryheidsoorlog.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Prof. H.G. Stoker, red. (1953). "Politieke verset teen die oorlog". Agter tralies en doringdraad. Pretoria: Bond van Oud-geïnterneerdes en Politieke Gevangenes. pp. 34–35.