Enrico Pace

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Enrico Pace
Agtergrondinligting
Genresklassieke musiek
Beroep(e)pianis
InstrumenteKlavier

Enrico Pace (gebore in 1967) is 'n Italiaanse pianis van internasionale roem.

Biografie[wysig | wysig bron]

Enrico Pace was in Rimini, Italië in 1967 gebore. Hy het klavier saam met Franco Scala gestudeer, hoofsaaklik by die Rossini Konservatoria in Pesaro.[1] Hy was ook aktief as dirigent en komponis. In 1987 het hy eersteprys gewen tydens die Internasionale Yamaha Kompetisie in Stresa en in 1989 het hy ook eersteprys gewen tydens die Internasionale Franz Liszt Klavierkompetisie. Enrico Pace het later in baie Europese stede opgetree en saam met die simfonieorkeste van Sydney en Melbourne op 'n Australiese toer gespeel. Hy het ook saam met die Warskou Filharmoniese Orkes en die Noord-Nederlandse Orkes gespeel.

Met ingang 1997/1998 het hy 'n langtermyn vennootskap met die violis Frank Peter Zimmermann aangegaan met wie hy konserte in baie Europese, Suid-Amerikaanse en Oosterse lande gegee het. Ander musikante saam met wie hy dikwels gespeel het is die horingspeler Marie Luise Neunecker en die pianis Igor Roma.[2]

Pace het baie uitvoerings in Europa gegee in onder andere Amsterdam in die Amsterdam Konsertsaal (hy het alreeds vier kere daar opgetree in die Master Pianists Series), Milan (Sala Verdi en Teatro alla Scala), Rome, Brescia/Bergamo, Florence, Berlyn, München, Dortmund, Dublin en in sommige Suid-Amerikaanse stede. Pace het in 1999 as deel van 'n Maurizio Pollini projek 'n uitvoering gegee in Salzburg vir die Salzburger Festspiele (Feesspele). In die somer van 2001 het sy debuutuitvoerings by die Feeste van Husum (Raritäten der Klaviermusik) (Klaviermusiek Rariteite) en La Roque-d'Anthéron 'n diepgaande invloed gemaak en hy was onmiddellik uitgenooi om ook tydens die 2002 uitvoering op te tree.[3] Hy maak gereeld verskynings saam met prominente orkeste soos die Rotterdam Filharmoniese Orkes, die Radio Filharmoniese Orkes en Radio Simfonie Orkes, die Simfonieorkeste van Sydney en Melbourne (as deel van 'n toer in Australië en Nieu-Seeland), Die Berliner Philharmoniker, die MDR Simfonieorkes van Leipzig, die Filharmoniese Orkes van Warskou, die Tsjeggiese Staat-filharmoniese Orkes van Brno, die Amsterdam Sinfonietta, die Gelders Orkes, die Brabantse Orkes, die Limburg Simfonieorkes, die Noord-Nederlandse Orkes, die Noord-Hollandse Filharmoniese Orkes en die Nasionale Jeugorkes.

In die 2003/2004 seisoen het Pace verskeie debute gemaak met onder andere die München Filharmoniese Orkes wat deur Yakov Kreizberg gedirigeer is, die Bamberger Simfonieorkes wat deur Walter Weller gedirigeer is en die BBC Filharmoniese Orkes wat deur Gianandrea Noseda gedirigeer is. Enrico Pace het ook saam met o.a. die dirigente Andrey Boreyko, Mark Elder, Janos Fürst, Junichi Hirokami, Eliahu Inbal, Jan Latham-Koenig, Kazimirz Kord, Alexander Liebreich, Gianandrea Noseda, Tuomas Ollila, Tadaaki Otaka, Stanislav Skrowaczewski, Bruno Weil en Antoni Wit gewerk.[2]

Behalwe vir sy konserte saam met orkeste speel Pace ook Kamermusiek. Hy het onder andere saam met die Shostakovich Kwartet, die Vanbrugh Kwartet en die Prometeo Kwartet gewerk en hy het verskeie kere deelgeneem aan Isabelle van Keulen se Delft Kamermusiek-fees. Die pianis Leif Ove Andsnes het Pace twee keer uitgenooi na sy kamermusiek-fees in Risor. Pace het ook opgetree tydens die kamermusiek-feeste van Kuhmo (Finland), Stresa (Italië), West Cork (Ierland) en Moritzburg (Duitsland).[4]

Pace het onlangs sy eerste dubbele CD as solis vir die Londense plate-etiket Piano Classics opgeneem.

Notas[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Société des Concerts de Fribourg Geargiveer 6 Julie 2011 op Wayback Machine
  2. 2,0 2,1 "Riaskoff Concert Management presenteert: serie Meesterpianisten". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 31 Julie 2019.
  3. AmadeusOnline.eu - News
  4. Société des Concerts de Fribourg/artists.html

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]