Fariduddin Ganjshakar

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie


Khwaja Fariduddin Masud Ganjshakar (Farīduddīn Masūd Ganjshakar; Punjabi: فرید الدّین مسعود گنج شکر‎, 1173–1266) of net Baba Farid Ganjshakar (Punjabi, lett.: 'Tesourie van Suiker / Soetheid') was 'n bekende Soefi-prediker, mistieke digter en 'n heilige van die Tjisjti-geloof van Suid-Asië.

Biografie[wysig | wysig bron]

Fariduddin Ganj is in die dorpie van Kothewal naby die stad van Multan gebore. Hy is ook as een van die eerste digters van die Punjabi-taal erken. Sy heilige persoonlikheid is deur beide die Hindoes en Moslems vereer. Hy is ook as een van die ses Sikh-bhagats erken. Sommige werke wat deur hom geskep is, is in die Goeroe Granth Sahib, een van die heilige boeke van Sikhisme, ingesluit. Sy wêreldberoemde heiligdom is in die Pandjab-provinsie van Pakistan geleë. Dit is in die jaar 1267 opgerig. Tydens die Islamitiese maand van Muharram is daar 'n paar spesiale feeste wat daar plaasvind. Die feeste is altyd 'n trekpleister vir toeriste en besoekers.