Forum Romanum
Die Forum Romanum is 'n reghoekige forum of plaza omring deur die bouvalle van verskillende belangrike antieke regeringsgeboue in die middel van die stad Rome. Dit was eens 'n moeras in 'n vallei wat tydens die laat 7de eeu v.C. as dorpsgebied herwin is. Hier het die Romeinse Forum dan gaandeweg begin vorm aanneem, om vir meer as 'n millennium lank die middelpunt van die openbare lewe te word.[1] Burgers van die antieke stad het na hierdie ruimte, in die vroeë dae 'n markplek, verwys as die Forum Magnum, of bloot die Forum.
Ontwikkeling[wysig | wysig bron]
Die verskillende bouwerke is oor die eeue heen opgerig. Aanvanklik is geboue vir politieke, godsdienstige en kommersiële aktiwiteite opgerig, wat gedurende die 2de eeu n.C. aangevul is deur burgerlike basilieke wat vir geregtelike aktiwiteite benut is. Hierdie antieke forum was reeds aan die einde van die republikeinse tydperk onvoldoende om as die enigste administratiewe en verteenwoordigende sentrum van die stad te dien.[1]
Die verskillende keiserdinastieë het dan slegs gesogte monumente bygevoeg. Die Tempel van Vespasianus en Titus en dié van Antoninus Pius en Faustina is elk opgedra aan die nagedagtenis van hierdie vergoddelikte keisers. Die monumentale Boog van Septimius Severus is in 203 n.C. aan die wespunt van die Forum gebou om hierdie keiser se oorwinnings oor die Parters te vier.[1]
Die laaste groot ontwikkeling is deur die keiser Maxentius uitgevoer in die vroeë jare van die 4de eeu n.C. Hy het die tempel gewy aan die nagedagtenis van sy seun Romulus en die imposante Basiliek op die Velia-heuwel ('n uitloper van die Palatyn) opgerig. Die laaste monument om in die Forum gebou te word was die suil wat in 608 n.C. ter ere van die Bisantynse keiser Phokas opgerig is.[1]
Verval en Middeleeue[wysig | wysig bron]
Na hierdie datum is 'n deel van die forum geleidelik onder slik begrawe sodat dit in weiveld verander het. Dit is dan die Campo Vaccino (oftewel koeikamp) genoem, maar sommige monumente het oorleef deurdat hulle in kerke omskep is. Die Iulia Curia het die kerk van Sant’Adriano geword. Deel van die tempel van Antonino en Faustina is omskep in die kerk van San Lorenzo in Miranda, terwyl die tempel van Romulus die kerk van die Santi Cosma en Damiano geword het. Die kerk van Santa Maria Nova is in die 9de eeu in een van die selle van die Tempel van Venus en Roma opgerig. In die 16de eeu is die kerk van San Giuseppe dei Falegnami bo-oor die Mamertynse gevangenis gebou. Dit was die Middeleeuse naam vir die Tullianum wat reeds 640–616 v.C. deur Ancus Marcius gebou is. Hier is Catilina en Vercingetorix gevange gehou, en en volgens 'n onbewese Middeleeuse tradisie, ook die apostel Petrus.[1]
Moderne tyd[wysig | wysig bron]
Uiteindelik, in die 17de eeu, is die kerk van Santi Luca e Martina herbou op die ruïnes van die Secretarium Senatus. Eers met die eenwording van Italië is die eerste sistematiese uitgrawingswerk in die gebied uitgevoer.[1]
