Il Redentore

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Il Redentore, Venesië

Die Chiesa del Santissimo Redentore (Kerk van die Mees Heilige Verlosser), is 'n 16de-eeuse Rooms-Katolieke kerk op Giudecca-eiland in die stad Venesië, Italië.

Die kerk is deur die Renaissance argitek Andrea Palladio ontwerp en is as 'n geloftekerk gebou, om God te dank vir die verlossing van 'n groot plaaguitbraking in die stad. Dit is geleë aan die waterkant van die Guidecca-kanaal, waar dit, as gevolg van die grootte, die eiland se silhoeët oorheers. Daar is 'n aantal skilderye in die kerk deur kunstenaars soos Tintoretto, Paolo Veronese en Francesco Bassano.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Il Redentore en Canale della Giudecca.
Binnekant van die kerk.
Vloerplan van die kerk (1783).
Lengtedeursnee (1783).
Transversale snit (1783).

Il Redentore is gebou as 'n geloftekerk, in danksegging vir die bevryding van 'n groot plaaguitbraak wat Venesië tussen 1575 en 1576 getref het. Ongeveer 46,000 mense (25-30% van die bevolking) het tydens die uitbraak van die plaag gesterf.[1] Die Senaat van die Republiek van Venesië het die argitek Andrea Palladio opdrag gegee om die geloftekerk te ontwerp.[2] Alhoewel die Senaat 'n vierkantige kerk wou hê, het Palladio 'n kerk met 'n enkel middeskip, met drie kapelle aan elke kant, ontwerp. Die prominente ligging langs die Guidecca-kanaal het Palladio die geleentheid gebied om 'n fasade te ontwerp wat deur die Pantheon van Rome geïnspireer is. Die kerk is op 'n breë voetstuk, wat verdere prominensie daaraan verleen het, gebou. Die vyftien trappe wat gebruik word om toegang tot die ingang van die kerk te verkry, is 'n direkte verwysing na die Tempel van Jerusalem. Die trappe is ook in ooreenstemming met Palladio se eie behoefte, dat die proses om die trappe na die kerk te klim tot groter toewyding sal lei.[3]

Die hoeksteen is op 3 Mei 1577 deur die Patriarg van Venesië, Giovanni Trevisano, gelê en die gebou is in 1592 ingewy.[4] Na dringende versoeke van pous Gregorius XIII, is die kerk na die inwyding onder beheer van die Orde van die Kapusynermonnike geplaas.[5] 'n Klein aantal monnike woon in die klooster langs die kerk.

Die doge en senatore het elke jaar oor 'n spesiaal geboude pontonbrug, van die Zattere na Giudecca, gestap om die mis in die kerk by te woon. Die Festa del Redentore is steeds 'n groot fees op die Venesiese kalender, wat op die derde Sondag in Julie gevier word. 'n Groot vuurwerkvertoning die vorige aand word deur 'n massaoptog oor die pontonbrug gevolg.[6]

Buitekant van kerk[wysig | wysig bron]

Il Redentore is op een van die prominentste terreine, van enige van die strukture wat Palladio ontwerp het, gebou. Die kerk word as een van die hoogtepunte van sy loopbaan beskou. Dit is 'n groot, wit gebou met 'n koepel, wat met 'n standbeeld van die Verlosser gekroon word. By die fasade is 'n sentrale driehoekige pediment bokant 'n groter, laerliggende pediment. Hierdie klassieke eienskap herinner aan die fasade van die San Francesco della Vigna, waar Palladio 'n verwerking van 'n triomfboog gebruik het. Palladio is daarvoor bekend dat hy streng meetkundige verhoudings op sy fasades toegepas het, en dié van Il Redentore is geen uitsondering nie. Die totale hoogte van die kerk is vier-vyfdes van die totale breedte, terwyl die breedte van die sentrale gedeelte vyf-sesdes van die hoogte is.[3]

Daar word beweer dat daar 'n paar Turkse invloede is aan die buitekant van die gebou, in die besonder die twee kloktorings wat soos minarette lyk.[7]

Binnekant van kerk[wysig | wysig bron]

As 'n pelgrimskerk was daar die verwagting dat die gebou 'n lang middeskip sal hê, wat vir Palladio, met sy verbintenis tot klassieke argitektuur, 'n uitdaging gebied het. Die interieur van die kerk is ietwat eklekties, met wit pleisterkalkwerk en grys klip. Die middeskip en kapelle aan die kante word met koepelvormige strukture verbind; hoewel die ruimtes duidelik afgebaken is, word dit as 'n eenheid waargeneem. Daar is ononderbroke Korintiese orde regdeur die kerk.

Kunswerk[wysig | wysig bron]

Daar is skilderye van die volgende kunstenaars in Il Redentore: Francesco Bassano, Lazzaro Bastiani, Carlo Saraceni, Leandro Bassano, Palma die Jongere, Jacopo Bassano, Francesco Bissolo, Rocco Marconi, Paolo Veronese, Alvise Vivarini en kunstenaars uit die werkswinkel van Tintoretto. In die sakristie is daar 'n reeks wakskoppe van Franciskaners, wat in 1710 gemaak is.

Die kerk is 'n paar keer deur Canaletto geskilder,[8][9] waaronder 'n skildery wat in Woburn Abbey, Engeland gehou word.

Sien ook[wysig | wysig bron]

  • Geskiedenis van koepels van die vroeë moderne periode

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Constant, Caroline (1993), Palladio Guide, New York: Princeton Architectural Press, ISBN 1-878271-85-7 
  • Weissmüller, Alberto (2007), Palladio in Venice, Grafiche Vianello Srl, ISBN 88-7200-174-9 

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Avery, Harold (Februarie 1966). "Plague churches, monuments and memorials". Proc. R. Soc. Med. 59 (2): 110–116.
  2. ↑ Sjabloon:CathEncy
  3. ↑ 3,0 3,1 Weissmüller, Palladio in Venice, p. 118
  4. ↑ Sjabloon:CathEncy
  5. ↑ Constant 1993
  6. ↑ File:The Night of the Redentore,1995, oil on canvas, 79'x110', Sergio Rossetti Morosini.jpg
  7. ↑ Howard, Deborah (2003), "Venice between East and West: Marc'Antonio Barbaro and Palladio's Church of the Redentore", The Journal of the Society of Architectural Historians 62 (3): 306–325, doi:10.2307/3592517 
  8. ↑ "A View of the Church of the Redentore, Venice" (in Engels). Artnet. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2012. Besoek op 28 Augustus 2011.
  9. ↑ "Il Redentore". CH 11441 (in Engels). Bridgeman Art Library. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2011. Besoek op 28 Augustus 2011.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Il_Redentore&oldid=2208306"