Kangogrotte

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Stalaktiete en stalagmiete in die Kangogrotte
'n Formasie in die Kangogrotte

Die Kangogrotte is in die Swartberg geleë, naby Oudtshoorn in die Wes-Kaap, Suid-Afrika. Dit word beskou as een van Suid-Afrika se grootste natuurwonders, selfs wêreldbekend.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Die grotte was bekend aan die San. Hulle het dit as skuilplek gebruik, 'n afleiding wat gemaak kan word weens die groot hoeveelheid tekeninge op die ingangsmure. Die ingang is in 1780 deur 'n veeboer, ene Jacobus van Zijl, ontdek toe hy na verlore vee gesoek het. Later het Van Zijl 'n tou en agt slawe geneem om die grot te ondersoek. Hy is ongeveer 10 m diep in die eerste groot saal (98 m lank, 49 m breed en 15 m hoog) laat sak. Die saal is Van Zijlsaal genoem ter ere van hom

Die grond is in 1828 aan P. van der Westhuizen toegeken, wat die grotte beskerm het. Die veldkornet van die Kangovallei het begin om toegangsgeld te vra en boetes vir oortreders op te lê. Johnny van Wassenaar was die eerste gids toe hy 'n hek in 1891 by die grotte se ingang aangebring het. Die beheer van die grotte is in 1921 na die munisipaliteit van Oudtshoorn oorgedra. Daardie jaar was daar 129 besoekers. Die grotte is in 1938 tot 'n nasionale monument verklaar. Slegs die eerste 760 m is vir die publiek toeganklik.

Verdere ontdekkings[wysig | wysig bron]

Verdere grotte is later ontdek, wat egter nie vir die publiek oopgestel is nie, weens vrese dat dit deur besoekers vertrap en só beskadig sal word. Kango 2, die Wondergrot, 'n verlenging van ongeveer 270 m, is in 1972 ontdek en Kango 3, 'n reeks kamers van 1 600 m, is in 1975 ontdek.

Bron[wysig | wysig bron]