Karl E. Meyer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Karl E. Meyer (gebore in 1937) is 'n Amerikaans-gebaseerde joernalis. Hy is die derde generasie van sy familie om die beroep te beoefen. Sy oupa, George Meyer, was die redakteur van die leidende Duitstalige koerant in Milwaukee, te wete die Germania; sy vader, Ernest L. Meyer, was 'n rubriekskrywer vir The Capital Times in Madison, Wisconsin en daarna die New York Post.

Vroeë lewe en opvoeding[wysig | wysig bron]

Meyer is in Madison, Wisconsin gebore. Sy loopbaan in joernalisme het reeds begin toe hy nog 'n voorgraadse student by die Universiteit van Wisconsin-Madison was. Gedurende sy junior jaar het hy die redakteur van The Daily Cardinal geword, te wete die studente koerant, terwyl hy gedien het as die kampus-korrespondent van die Milwaukee Journal. Gedurende sy senior jaar, het hy die universiteit se literêre tydskrif, The Athenaean geredigeer.[1] Hy het sy MPA (Meester van Openbare Sake) van die Woodrow Wilson Skool van Publieke en Internasionale Sake by Princeton-universiteit ontvang. Nadat 'n Proctor Genootskap aan hom toegeken is het hy 'n Ph.D. in politiek, ook van Princeton-universiteit, behaal.[2]

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Nadat hy in 1956 gegradueer het, het sy loopbaan in buitelandse sake by die The Washington Post (WP) begin. Hy het ook 'n weeklikse rubriek vanuit Amerika vir die New Statesman geskryf. Meyer het 'n Oorsese Persklub toekenning gewen vir sy dekking van Latyns-Amerika,[3] en gedurende die Kubaanse Rewolusie het hy 'n onderhoud met Fidel Castro in die Sierra Maestra gevoer. Van 1965 tot 1970 was hy die WP se Londense burohoof waar hy 'n gereelde gas op BBC geword het asook 'n karakter in die humoristiese tydskrif Private Eye. In 1968 het hy die Sowjet inval en Duitse okkupasie van Tsjeggo-Slowakye gedek. Met sy terugkeer in 1970 het hy aan die hoof gestaan van die WP se New York buro.

Meyer was 'n bydraende redakteur van Saturday Review, 'n VSA tydskrif, van 1975 tot 1979 en van Archaeology (tydskrif) van 1999 tot 2005. Hy het in 1979 by The New York Times se redaksionele raad aangesluit, waarin hy tot 1998 gedien het as die senior skrywer betreffende buitelandse sake en 'n gereelde bydraer was tot die "Kunste en Idees" seksie. Hy was 'n lid van die Peabody Toekenningsraad van paneellede vanaf 1977 tot 1983.[4] Na sy aftrede by die NYT het Meyer redakteur van die Wereld Beleidsjoernaal, wat kwartaaliks deur die Wereld Beleidsinstituut gepubliseer word, geword. Hy sou die posisie hou tot 2008, toe hy redakteur emeritus geword het.

Meyer was 'n besoekende professor by Yale-universiteit, Tufts-universiteit se The Fletcher School of Law and Diplomacy, Bard College, en die McGraw Professor van Skrywende Kuns by Princeton. Hy is 'n genoot van Green College, Universiteit van Oxford, die Wissenschaftskolleg zu Berlin, en Davenport College, Yale. Hy het gedien as 'n beoordelaar vir die Peabodys, die Pulitzerprys, en die Arnold Toynbee Geskiedenis-prys.[5] Hy is ook 'n lid van die Raad op Buitelandse Verhoudinge en van die Century Association.

Werke[wysig | wysig bron]

  • met Shareen Blair Brysac.The China Collectors: America's Century-Long Hunt for Asian Art Treasures. New York: St Martin's Press, 2015.[6][7]
  • met Shareen Blair Brysac. Pax Ethnica: Where and How Diversity Succeeds. New York: Public Affairs, 2012.[8]
  • met Shareen Blair Brysac. Kingmakers: The Invention of the Modern Middle East. New York: Norton, 2008.
  • The Dust of Empire: The Race for Mastery in the Asian Heartland. New York: Public Affairs, 2003.
  • met Shareen Blair Brysac. Tournament of Shadows: The Race for Empire in Central Asia. Washington, DC: Counterpoint, 1999.
  • Pundits, Poets and Wits: An Omnibus of American Newspaper Columns. New York: Oxford University Press, 1990.
  • The Art Museum: Power, Money, Ethics: a Twentieth Century Fund Report. New York: Morrow, 1979.
  • Teotihuacan. New York: Newsweek, 1973. ISBN 978-0-88225-084-7.
  • The Plundered Past. New York: Atheneum, 1973.
  • The Pleasures of Archaeology: A Visa to Yesterday. New York: Atheneum, 1970.
  • Fulbright of Arkansas: The Public Positions of a Private Thinker. Washington, DC: R. B. Luce, 1963.
  • with Tad Szulc. The Cuban Invasion: The Chronicle of a Disaster. New York: Praeger, 1962.
  • The New America: Politics and Society in the Age of the Smooth Deal. New York: Basic Books, 1961.

Persoonlike lewe[wysig | wysig bron]

Meyer is getroud met Shareen Blair Brysac, saam met wie hy vier boeke geskryf het. Hy het twee seuns en 'n dogter.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Verwysing word benodig|date=December 2014
  2. ↑ Verwysing word benodig|date=December 2014
  3. ↑ Verw. benodig|date=Julie 2014
  4. ↑ "The Peabody Awards". peabodyawards.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 November 2019. Besoek op 26 Mei 2015.
  5. ↑ "About the Foundation". toynbeeprize.org (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 April 2020. Besoek op 26 Mei 2015.
  6. ↑ "Authors Shareen Blair Brysac & Karl E. Meyer on Their New Book, The China Collectors". Westport Library (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2019. Besoek op 26 Mei 2015.
  7. ↑ Q. and A.: Karl E. Meyer and Shareen Blair Brysac on 'The China Collectors' New York Times. access date: 26 May 2015
  8. ↑ "Karl E. Meyer and Shareen Blair Brysac Discuss "Oases of Civility" with Dylan Radigan, Brian Lehrer - World Policy Institute". worldpolicy.org (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2017. Besoek op 26 Mei 2015.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Karl_E._Meyer&oldid=2437103"