Kennisvoorstelling en redenering

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Kennisvoorstelling en redenering is die veld van kunsmatige intelligensie (KI) wat toegewy is aan die verteenwoordiging van inligting oor die wêreld in 'n vorm wat 'n rekenaarstelsel kan gebruik om komplekse take op te los soos om 'n mediese toestand te diagnoseer of om dialoog in 'n natuurlike taal te hê. Kennisvoorstelling sluit in bevindinge uit sielkunde[1] oor hoe mense probleme oplos en kennis voorstel om formalismes te ontwerp wat komplekse stelsels makliker sal maak om te ontwerp en te bou. Kennisvoorstelling en redenering inkorporeer ook bevindinge van logika om verskeie soorte redenering te outomatiseer, soos die toepassing van reëls of die verwantskappe van versamelings en deelversamelings.

Voorbeelde van Kennisvoorstelling en redenering sluit in: Semantiese netwerke, stelselargitektuur, rame, reëls en ontologieë. Voorbeelde van geoutomatiseerde redenering enjins sluit in afleidingsenjins, stellingbewysers, en klassifiseerders.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Schank, Roger; Abelson, Robert (1977). Scripts, Plans, Goals, and Understanding: An Inquiry Into Human Knowledge Structures. Lawrence Erlbaum Associates, Inc.

Bronnelys[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]