Komeet Ikeya-Seki

**C/1965 S1 (Ikeya-Seki)**
Ontdekking
Ontdek deur:	Kaoru Ikeya, ; Tsutomu Seki
Ontdekkingsdatum:	18 September 1965
Alternatiewe name:	Groot Komeet van 1965, 1965 VIII, 1965f
Wenteleienskappe A
Epog:	7 Oktober 1965
Afelium:	183,192214 (A) en 207,40555533 (B) AE
Perihelium:	0,007786 (A) en 0,007778 (B) AE
Halwe lengteas:	91,6000000 (A) en 103,7066667 (B) AE
Eksentrisiteit:	0,999915 (A) en 0,999925 (B)
Wentelperiode:	876,7008 (A) en 1 056 1320 (B) jaar
Baanhelling:	141,8642° (A) en 141,861° (B)
Laaste perihelium:	21 Oktober 1965

Komeet Ikeya-Seki, amptelik bekend as C/1965 S1, 1965 VIII en 1965f, was 'n langperiodekomeet wat onafhanklik deur Kaoru Ikeya en Tsutomu Seki ontdek is. Dit is die eerste keer op 18 September 1965 as 'n dowwe voorwerp in die teleskoop waargeneem, en volgens die eerste berekenings sou dit op 21 Oktober net 450 000 km van die Son se oppervlak verbybeweeg en sou dit waarskynlik baie helder word.

Komete voldoen nie altyd aan die voorspellings nie, maar Ikeya-Seki het. Terwyl dit na sy perihelium (naaste afstand van die Son af) beweeg het, was dit bedags duidelik langs die Son te sien. In Japan, waar dit in die middel van die dag sy perihelium bereik het, het dit 'n magnitude van -10 gehad.^[1] Dit was een van die helderste komete in die laaste duisend jaar en is soms bekend as die "Groot Komeet van 1965".

Die komeet het net voor sy perihelium in drie stukke gebreek. Die drie stukke het in feitlik identiese wentelbane voortbeweeg en in laat Oktober was die komeet weer in die oggendure sigbaar, met 'n baie helder stert. Teen vroeg 1966 het dit uit sig verdwyn op pad na die buitenste Sonnestelsel.

Ikeya-Seki is een van die Kreutz-sonskeerders, wat waarskynlik fragmente was van die Groot Komeet van 1106, wat opgebreek het.

Galery[wysig | wysig bron]

Komeet Ikeya-Seki, soos op 31 Oktober 1965 gesien van Canberra af. Tekening deur David Nicholls.
Komeet Ikeya-Seki op 30 Oktober 1965. Foto deur James W. Young (Tafelbergsterrewag/JPL/Nasa).