Kunstenaarskolonie Worpswede

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Kunstenaarskolonie Worpswede (Duits: Künstlerkolonie Worpswede) was 'n lewens- en werkgemeenskap van kunstenaars wat in 1889 in die dorp Worpswede (tans Nedersakse in Noord-Duitsland), sowat 18 kilometer noordoos van Bremen, gestig is. Worpswede het sodoende die tuisdorp van beduidende impressionistiese en ekspressionistiese Duitse kunstenaars geword.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Worpswede: Bonze des Humors van Bernhard Hoetger, 1914 als kopie van een kleinplastiek (1912) ontstaan

In 1889 het die kunstenaars Fritz Mackensen, Hans am Ende en Otto Modersohn hulle in die dorp Worpswede gevestig en hier 'n kunstenaarskolonie gestig. In 1893 het Fritz Overbeck en in 1894 Heinrich Vogeler by hulle aangesluit, terwyl Carl Vinnen uit Beverstedt informele kontak met die groep gehad het. Paula Becker, wat in 1901 met Otto Modersohn sou trou, het haar in 1898 in Worpswede gevestig waar Fritz Mackensen skilderlesse aan haar gegee het.

In 1895 het Heinrich Vogeler die voormalige plaashuis Barkenhoff gekoop wat hy volgens die Art Nouveau-styl omgebou het. Die Barkenhoff het vervolgens tot die sentrum van die kunstenaarsbeweging in Worpswede ontwikkel. Die eenvoudige landelike lewe en die Noord-Duitse landskapstoneel het ook skrywers soos Rainer Maria Rilke, sy latere vrou, die beeldhoueres Clara Westhoff, en Manfred Hausmann geïnspireer. Die argitek Bernhard Hoetger, skepper van die Böttcherstraße in Bremen, het in Worpswede ekspressionistiese baksteengeboue en -monumente geskep soos die Niedersachsenstein op die klein bergspits Weyerberg, wat met 'n hoogte van 50 meter bo-oor die heidelandskap van Worpswede verrys.[1]

Die kunstenaars het veral belang gestel in die landskap se natuurlike lig, die landelike motiewe en landskapstonele, maar was ook gedryf deur romantiese verlange na die idille van die eenvoudige boerelewe in die natuur. Die kunstenaars se kunsgalerye en ateljees staan vandag oop vir besoekers, en daar woord ook gereeld uitstallings gehou.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. DreiStromLand. Ems - Weser - Elbe. Boekdeel 2. Hamburg: edition nordwest im Europa Verlag 2005, bl. 279