Meobbaai

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Meobbaai (ook, maar selde, bekend as Mützelbaai en Mitchellsbaai) tussen Walvisbaai en Lüderitz is een van die beste visvangplekke aan die weskus van Suider-Afrika.

Ligging[wysig | wysig bron]

Die baai is in die Namib-Naukluft Nasionale Park by 24° 29′ 8″ suid, 14° 36′ 45″ oos, 200 km van Walvisbaai, 230 km van Lüderitz, 52 km van Sossusvlei en suidwes van Solitaire.

Diamante[wysig | wysig bron]

Reeds in die Duitse koloniale tyd is hier vir diamante geprospekteer. Amper ‘n 30 km suidoos van die baai was daar destyds ‘n dorpie genaamd Meob. Die bouvalle van die geboue en oorblyfsels van tuine was nog lank nadat dit verlaat is, sigbaar. Weer in die 1920’s en weer van 1950 tot 1952 is hier na diamante gesoek. Al die pogings is laat vaar omdat die prys van nywerheidsdiamante nie hoog genoeg was nie, maar veral ook omdat die prospekteergebied moeilik bereikbaar was. Vervoer per skip was ‘n probleem weens die onherbergsame en verraderlike kuslyn. Oor land was die roete uiters riskant weens die reuse bewegende sandduine. Strand langs kon dit slegs bereik word tydens ‘n baie lae gety om dan verby die duinery bekend as die Lange Wand van 19 km te kom.

Skeepsrampe[wysig | wysig bron]

Blykbaar het daar eeue terug reeds ‘n groot Portugese seilskip, bekend as ‘n galjoen, hier vergaan. In 1747 het die skip Vlissingen van die VOC hier gestrand. Alle opvarendes het verdrink. Boesmantekeninge in die omgewing beeld ‘n skip uit. Ook is daar sprake dat seerowers hier aan wal gegaan het. Prospekteerders het tussen die gruis in hul bakke nie net diamante, maar ook VOC-munte gevind. Die Duitse passasierskip Eduard Bohlen het in 1910 in die omgewing vergaan en in 1926 het die vragskip Cawdor Castle dieselfde lot getref. Laasgenoemde en die skip Shawnee se wrakke is nog sigbaar.

Vis[wysig | wysig bron]

Dit is bekend dat die kabeljou hier in Meobbaai en aanliggende baaie kom aanteel. ‘n Bevolking van die Weskus-steenbras leef rondom die baai. Dit is ook waarskynlik die noordelikste grens van die verspreidingsgebied van die eenvinsluimerrog (Narke capensis).

Bibliografie[wysig | wysig bron]