Gaan na inhoud

Omfalos

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die omfalos van Delphi in die dorp se museum.

’n Omfalos is ’n godsdienstige steen of artefak. In Antieke Griekeland het die woord ὀμφαλός "middelpunt" beteken. In die Griekse mitologie het Zeus twee arende in teenoorgestelde rigtings oor die wêreld heen gestuur om mekaar by die middelpunt te ontmoet.[1] Volgens die mites oor die ontstaan van die Orakel van Delphi het hul paaie regoor Delphi gekruis en dit is waar Zeus die omfalos geplaas het. Omfalos is ook die naam van die steen wat aan Kronos gegee is. In die antieke wêreld van die Mediterreense gebied was dit ’n magtige godsdienstige simbool.[2]

"Omfalossindroom" verwys na die geloof dat ’n plek met geopolitieke mag die belangrikste plek in die wêreld is.[3][4]

Delphi

[wysig | wysig bron]

Volgens die meeste verhale was die omfalos in die adyton (’n heilige plek in die Tempel van Apollo by Delphi waar die Pitia gesit het). Die steen self (wat dalk ’n kopie is) het ’n gravering van ’n net met knope wat die oppervlak bedek. Dit is hol binne en verteenwoordig die klip wat Rhea in babaklere toegedraai en aan Kronos gegee het terwyl sy voorgegee het dit is Zeus sodat sy Kronos om die bos kon lei. (Kronos was die pa wat al sy kinders ingesluk het om te keer dat een van hulle sy bewind omverwerp soos wat hy met sy eie pa, Uranus, gedoen het.)

Daar is geglo omfalosstene laat regstreekse kommunikasie met die gode toe. Holland (1933) het voorgestel die steen was hol sodat die orakel bedwelmende walms kon inasem.[5] Erwin Rohde het geskryf die Piton by Delphi was ’n aardgees wat deur Apollo verslaan en onder die omfalos begrawe is.[6]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Voegelin E. (2000). Order and History, Volume 2. University of Missouri Press. p. 31. ISBN 9780826263933.
  2. Ciholas P. (2003). The omphalos and the cross. Mercer University Press. p. 6. ISBN 9780865547834.
  3. Murphy C. (2007). Are We Rome?: The Fall of an Empire and the Fate of America. Houghton Mifflin Harcourt. p. 44. ISBN 9780618742226.
  4. Winther, Rasmus Grønfeldt (2014) World Navels. Cartouche 89: 15-21 http://philpapers.org/archive/WINWN.pdf
  5. Holland, Leicester B. (1933). "The Mantic Mechanism at Delphi". American Journal of Archaeology. 37 (14): 204–214.
  6. Rohde, Erwin (1925). Psyche.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]