PETM-voorval

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die temperatuur in die Arktiese Oseaan in die Paleoseen en Eoseen. Dit toon hoe dit in die laat Paleoseen warmer word. Op die grens van die twee tydperke is die PETM-voorval as 'n piek te sien.

Die PETM-voorval (Paleoseen-Eoseen termiese maksimum; Engels: Paleocene Eocene Thermal Maximum) is 'n voorval aan die einde van die Paleoseen sowat 55 miljoen jaar gelede. In slegs 15–20 duisend jaar het die aarde se temperatuur met vyf grade verwarm. Dit is waarskynlik veroorsaak deurdat 2 000 gigaton koolstof (as koolstofdioksied) in die atmosfeer vrygestel is. Die PETM-voorval het tot die grootste diepsee-uitwissing in die laaste 93 miljoen jaar gelei. Ongeveer 35-50% van die diepsee se foraminifera het verdwyn. Op land en in die bolae van die oseane het dit tot 'n opmerklike diversifisering in lewe gelei.

Die PETM-voorval kan goed in die sedimentlae in die oseaan rondom Antarktika waargeneem word. Altwee die - en -isotoopverhoudings vertoon 'n piek van ongeveer -2 %. Die bolae van die oseaan moes 6 tot 8 grade warmer as normaal gewees het tydens die Paleoseen. Daar is ook aanduidings dat die suurgraad van die oseaan laer geraak het. Kalsiumkarbonaat het ook nie meer die bodem van die oseaan bereik nie.[1]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Ancient Climate Events: Paleocene Eocene Thermal Maximum PennState & NASA" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 April 2020.