Gaan na inhoud

Posttraumatiese stressteuring

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Posttraumatiese stressteuring
Klassifikasie en eksterne bronne
ICD-10 F43.1
ICD-9 309.81
DiseasesDB 33846
MedlinePlus   000925
eMedicine med/1900
MeSH D013313
Mediese waarskuwing

Posttraumatiese stressteuring of PTSS kan ontwikkel nadat ’n persoon blootgestel is aan een of meer traumatiese gebeure soos seksuele geweld, oorlog, ’n groot besering of doodsdreigement waardeur hulle ’n intense vrees of magteloosheid ervaar het.[1] Die diagnose kan gemaak word wanneer ’n groep simptome vir meer as ’n maand ná die gebeure voortduur, soos ontstellende, herhaalde terugflitse, die vermyding van herinneringe aan die gebeure en ’n gereedheid om te vlug.[1]

Statistieke

[wysig | wysig bron]

Die meeste mense wat ’n traumatiese gebeurtenis beleef het, sal nie PTSS ontwikkel nie.[2] Vroue is meer geneig om die slagoffers van gewelddadige situasies te wees en dus meer geneig om PTSS te ontwikkel as mans.[2] Kinders is minder geneig om dit te ontwikkel as volwassenes, veral as hulle jonger as tien jaar is.[2] Oorlogsveterane het ’n groter risiko.

Klassifikasie

[wysig | wysig bron]

Posttraumatiese stressteuring word geklassifiseer as ’n angssteuring in die DSM-5. Die persoon vermy gewoonlik enige gedagtes en emosies, en weier om oor die traumatiese gebeure te praat of kan dit dikwels nie onthou nie. Dit ry hom/haar egter tydens terugflitse en nagmerries.[3] Die simptome word as akuut beskou as dit vir korter as drie maande duur, en chronies as dit langer duur. Vertraagde simptome kan ná ses maande of selfs jare voorkom.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5de uitg.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing. pp. 271–280. ISBN 978-0-89042-555-8.
  2. 2,0 2,1 2,2 National Collaborating Centre for Mental Health (VK) (2005). "Post-Traumatic Stress Disorder: The Management of PTSD in Adults and Children in Primary and Secondary Care". NICE Clinical Guidelines, No. 26 (in Engels). Gaskell (Royal College of Psychiatrists). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Desember 2013. {{cite web}}: Onbekende parameter |laysource= geïgnoreer (hulp); Onbekende parameter |layurl= geïgnoreer (hulp)
  3. American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and statistical manual of mental disorders: DSM-IV. Washington, DC: American Psychiatric Association. ISBN 0-89042-061-0.; aanlyn.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]