Preterisme

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Preterisme, 'n Christelike eskatologiese opvatting, interpreteer profesieë van die Bybel as gebeurtenisse wat reeds gebeur het. Hierdie denkrigting interpreteer die boek Daniël as verwysend na gebeure wat van die 7de eeu v.C. tot die eerste eeu n.C. plaasgevind het, terwyl die profesieë van die boek Openbaring as gebeurtenisse in die eerste eeu n.C. beskou word. Preterisme meen dat Ou Israel sy voortsetting of vervulling in die Christelike kerk vind by die verwoesting van Jerusalem in 70 n.C.

Die term preterisme kom van die Latynse praeter, 'n voorvoegsel wat aandui dat iets "in die verlede" of "verby" is. Aanhangers van preterisme staan bekend as preteriste. Preterisme leer dat óf die hele (volle Preterisme) of 'n meerderheid (gedeeltelike Preterisme) van die profesië se tyd verby was teen AD 70.

Histories stem preteriste en nie-preteriste oor die algemeen saam dat die Jesuïet Luis de Alcasar (1554–1613) die eerste sistematiese preteristiese uiteensetting in Vestigatio arcani sensus in Apocalypsi (gepubliseer in 1614) tydens die teenhervorming geskryf het.

Interpretasie van die boek Openbaring[wysig | wysig bron]

Preterisme meen dat die inhoud van Openbaring 'n profesie is van gebeure wat in die 1ste eeu vervul is. Hulle meen dat die datering van die boek Openbaring van uiterse belang is en dat dit geskryf is voor die vernietiging van Jerusalem in 70 n.C. Preterisme is die eerste keer deur die Jesuïet Luis de Alcasar uiteengesit tydens die teenhervorming. Die preteristiese siening het die posisie van die Katolieke Kerk versterk teen aanvalle deur protestante, wat die pous met die Antichris geïdentifiseer het.

Bronne[wysig | wysig bron]