Prins Afonso
Prins Afonso (23 Februarie 1845 – 11 Junie 1847) was hy die oudste kind van keiser Pedro II van Brasilië en Teresa Cristina, en dus 'n lid van die Brasiliaanse tak van die Huis van Braganza. Ná sy dood het sy suster prinses Isabel die troonopvolger van Brasilië geword.
Afonso het op die ouderdom van twee aan epilepsie gesterf, wat die keiser verwoes het. Die volgende jaar het Pedro en Teresa Cristina nog 'n seun, Pedro Afonso, gehad, maar hy het ook in die kinderjare gesterf. Ná die verlies van sy tweede seun het twyfel by Pedro gegroei Ek dink dat die imperiale stelsel lewensvatbaar kan wees. Hy het nog 'n erfgenaam in sy dogter Isabel gehad, maar hy was nie oortuig dat 'n vrou 'n geskikte opvolger sou wees nie. Hy het minder kommer getoon oor die uitwerking wat sy beleid op die monargie gehad het, het sy dogter Isabel geen opleiding gegee vir haar rol as potensiële keiserin nie, en het nie daarin geslaag om haar aanvaarding binne die land se politieke klas te kweek nie. Pedro II se gebrek aan belangstelling in die beskerming van die imperiale stelsel het uiteindelik tot sy ondergang gelei.
Afonso is gebore om 13:35 op 23 Februarie 1845 in die Paleis van São Cristóvão, in Rio de Janeiro, Brasilië . [1] [2] Hy is vernoem na sy voorvader Afonso, Hertog van Braganza, seun van koning João I van Portugal en stigter van die Huis van Braganza ( Portugees : Bragança ). [2] Sy volle naam was Afonso Pedro de Alcântara Cristiano Leopoldo Filipe Eugênio Miguel Gabriel Rafael Gonzaga. [1] Deur sy pa, keiser Pedro II, was hy 'n lid van die Brasiliaanse tak van die Huis van Braganza (Portugees: Bragança ) en daar is van geboorte af verwys na die gebruik van die eervolle "Dom" ( Here ). [3] Afonso was die kleinseun van keiser Pedro I van Brasilië en broerskind van koningin Maria II van Portugal . [4]
Die Amerikaanse minister in Brasilië het berig dat sy geboorte aangekondig is "deur vuurpyle en artillerie, en is gevolg deur 'n groot feesdag by die hof ... en deur beligting en vertoon van verskillende soorte en openbare vreugdes". [5] Soos gebruiklik binne die Huis van Braganza was, was Afonso se geboorte 'n formele geleentheid wat deur die keiserlike hof bygewoon is. [3]
Die geboorte van 'n erfgenaam het veranderinge in Pedro veroorsaak II se karakter. Voorheen geïsoleer en skaam, het hy meer uitgaande en selfversekerd geword as monarg. [3] Sy gespanne verhouding met sy vrou, die produk van 'n teleurstellende gereëlde huwelik, het ook verbeter, en met kinders het gedeelde huishoudelike belange gekom wat in 'n liefdevolle vriendskap ontwikkel het. [3]
Afonso was gesond, en as die oudste seun van Pedro II, was erfgenaam van die troon en gestileer "Prince Imperial". [6] [7] Die jong prins het soos sy pa gelyk, veral in sy gesig, hare en oë. [8] As gevolg van sy geslag en posisie as erfgenaam, het hy die middelpunt van aandag geword, veral vir Pedro II. [9]
Dood
[wysig | wysig bron]Op 11 Junie 1847 het die jong prins in die biblioteek van die paleis gespeel toe hy 'n reeks sterk stuiptrekkings ervaar en gesterf het, nie heeltemal twee en 'n half jaar oud nie. [6] [2] Sy dood het aan die lig gebring dat Afonso aan epilepsie gely het, net soos sy pa. [3] Die hartseer van Pedro II en sy vrou was enorm. Daar is gevrees dat die skok Teresa Cristina se gesondheid kan beïnvloed, aangesien sy toe swanger was met haar derde kind. Sy het later op 13 Julie sonder komplikasies geboorte geskenk aan 'n meisie, wat Leopoldina gedoop is. [9]
'n Groot staatsbegrafnis—nie gesien sedert die dood van Pedro nie II se suster Paula in 1833—is op 7 vir die Prince Imperial gehou drie dae na sy dood. [6] Hy is begrawe in die Convento da Ajuda (Hulpklooster) in Rio de Janeiro. [2]
Nalatenskap
[wysig | wysig bron]
Die prins se vroeë dood (en die latere afsterwe van sy jonger broer) het 'n enorme impak op Pedro gehad II: op persoonlike vlak, oor sy toekomstige optrede as monarg, en oor die ryk. In sy oë het die dood van sy enigste seuns gelyk of dit die einde van die imperiale stelsel voorspel. Alhoewel die keiser steeds 'n wettige opvolger in sy dogter Isabel gehad het, het hy in die destydse mans-gedomineerde samelewing min vertroue gehad dat 'n vrou Brasilië kon regeer. Hy was lief vir en respekvol vir die vroue in sy lewe, maar hy het dit nie as haalbaar geag dat Isabel as monarg kon oorleef nie.
Titels, style en eerbewyse
[wysig | wysig bron]Titels en style
[wysig | wysig bron]- 23 Februarie 1845 – 11 Junie 1847: Sy Keiserlike Hoogheid The Prince Imperial
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 Laemmert 1847.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Schiavo 1953.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Barman 1999.
- ↑ Schwarcz 1998.
- ↑ Kraay 2013.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Calmon 1975.
- ↑ Lira 1977, Vol 1.
- ↑ Diener & Costa 2002.
- ↑ 9,0 9,1 Barman 2002.
