Gaan na inhoud

Sadduseërs

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
’n Sadduseër, uit die 15de-eeuse Neurenberg-kronieke.

Die Sadduseërs (Hebreeus: צְדוּקִים Ṣĕdûqîm) was ’n sekte of groep Jode wat gedurende die tyd van die Tweede Tempel (rofweg 500 v.C. tot 70 n.C.) in Judea aktief was. Die sekte is deur Josephus verbind met die boonste sosiale en ekonomiese klasse van Judea se gemeenskap.[1] Hulle het verskeie politieke, sosiale en godsdienstige rolle vervul, onder meer om die tempel te onderhou. Die Sadduseërs word dikwels vergelyk met ander destydse sektes soos die Fariseërs en Essene.

Die sekte het vermoedelik ’n tyd ná die verwoesting van die tempel in 70 n.C. verdwyn.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Josephus. AJ. Vertaal deur Whiston, William. 13.10.6..

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]