Essene
| Essene אִסִּיִים | |
|---|---|
| Joodse sekte | |
| Historiese leier | Onderwyser van Geregtigheid |
| Gestig | 2de eeu v.C. |
| Ontbind | 1ste eeu n.C. |
| Hoofkwartier | Jerusalem Qumran |
| Ideologie | Asketisme Mistisisme Daaglikse dompeling |
| Gelowe | Christendom Mandeïsme Judaïsme |
Die Essene (Hebreeus: אִסִּיִים, Isiyim; Koine: Ἐσσηνοί, Ἐσσαῖοι of Ὀσσαῖοι, Essenoi, Essaioi of Ossaioi) was 'n mistisistiese Joodse sekte tydens die tydperk van die Tweede Tempel wat van die 2de eeu v.C. tot die 1ste eeu n.C. floreer het.[1]
Volgens die Joodse historikus Josephus het die Essene in groot getalle bestaan; duisende het deur die tyd van Romeinse Iudaea gelewe. Hulle was minder as die Fariseërs en Sadduseërs, die ander twee groot sektes van destyds. Die Essene het in verskeie stede gewoon, maar in gemeenskappe bymekaargekom wat toegewy was aan willekeurige armoede, asketisme (hulle priesters was selibaat) en rituele reiniging.[3]
Die Essene het in moderne tye beroemd geraak vanweë die ontdekking van 'n groot groep godsdiensdokumente bekend as die Dooie See-rolle, wat vermoedelik 'n biblioteek van die Essene was. Onder die dokumente is talle kopieë van dele van die Hebreeuse Bybel wat waarskynlik van 300 v.C tot met hulle ontdekking in 1946 onaangeraak was.
Die eerste verwysing na die sekte is deur die Romeinse skrywer Plinius die ouere (gesterf in 79 n.C.) in sy Natuurgeskiedenis.[4] Plinis vertel in 'n paar reëls dat die Essene geen geld besit nie, duisende generasie al bestaan en dat hulle priesters nie trou nie. Volgens Plinius woon hulle iewers bo Ein Gedi, aan die Dooie See.
Josephus het later 'n gedetailleerde beskrywing van die Essene in Die Joodse oorlog (omstreeks 75 n.C.) gegee, met 'n korter beskrywing in Oudheidkunde van die Jode (omstreeks 94 n.C.) en Die Lewe van Flavius Josephus (omstreeks 97 n.C.). Hy het beweer hy het eerstehandse kennis van hulle gehad en dat hulle een van drie sektes van Joodse filosofie was,[5] saam met die Fariseërs en Sadduseërs. Hy vertel dieselfde inligting van godvresendheid, selibaat, die afwesigheid van persoonlike eiendom en van geld, die geloof in gemeenskaplikheid, en 'n streng navolging van die Sabbat. Hy sê ook hulle eet saam ná gebed, wy hulle toe aan welsyn, verbied uitinge van woede, bestudeer die boeke van die ouderlinge, hou geheime en ken die name van die engele in hulle geskrifte baie goed.
Plinius, ook 'n geograaf, het gesê hulle woon in die woestyn naby die noordweskus van die Dooie See, waar die Dooie See-rolle ontdek is.[6]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ (Cyprus), Saint Epiphanius (Bishop of Constantia in (2009). The Panarion of Epiphanius of Salamis: Book I (sects 1-46) (in Engels). BRILL. p. 32. ISBN 978-90-04-17017-9.
- ↑ "St. John the Baptist - Possible relationship with the Essenes | Britannica". Encyclopædia Britannica.
- ↑ F.F. Bruce, Second Thoughts on the Dead Sea Scrolls. Paternoster Press, 1956.
- ↑ Pliny the Elder. Historia Naturalis.
{{cite book}}:|work=ignored (hulp) - ↑ Josephus (omstreeks 75 n.C). Die Oorloë van die Jode. 2.119.
- ↑ Barthélemy, D.; Milik, J.T.; de Vaux, Roland; Crowfoot, G.M.; Plenderleith, Harold; Harding, G.L. (1997) [1955]. "Introductory: The Discovery". Qumran Cave 1. Oxford: Oxford University Press. p. 5. ISBN 0-19-826301-5. Besoek op 31 Maart 2009.
Skakels[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
