Schengen-ooreenkoms

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Schengen-lidlande volgens datum

   EU-lidlande wat deelneem

   EU-lidlande wat nie deelneem nie maar later sal mag aansluit

   EU-lidlande wat nie te hoef deelneem nie

   Nieu-Eu-lidlande wat deelneem

   Nieu-Eu-lidlande wat de facto deelneem

   Nieu-Eu-lidlande sonder grensbeheer

Die Schengen-ooreenkoms is 'n ooreenkoms wat in 1985 in 'n klein Luxemburgse dorpie Schengen onderteken is en die geleidelike afskaffing van die grensbeheer tussen sommige lidlande van die Europese Unie beoog het. In 1990 is 'n Konvensie onderteken wat dit geïmplementeer het en in 1995 is die grensbeheer tussen sewe lidlande opgehef.

Dit het begin as 'n intergoewermentele ooreenkoms tussen dié lidlande (los van die EU) maar dit het later deel van die EU-wetgewing geword. Vandag beslaan Schengen al die lidstate van die EU behalwe vir Bulgarye, Siprus, Roemenië en Ierland, maar Ysland, Noorweë, Switserland en Liechtenstein wat geen deel van die EU uitmaak, het nogtans by die Schengen-akkoord aangesluit.[1] Gibraltar sal ook deel van die Schengensone word maar in begin 2023 word nog aan 'n nuwe ooreenkoms tussen die VK, die EU en Spanje gewerk om tot 'n definitiewe status te kom.[2] Kroasië het in 2023 toegetree. Roemenië en Bulgarye het in 2023 opnuut gevra om toe te kan tree, maar Oostenryk het sy veto uitgespreek. Nederland het ook Bulgarye geblokkeer maar sy besware teen Roemenië opgegee. Later het die Europese Parlement beide lande opgeroep om hulle besware op te gee.[3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. (en) Amptelike webwerf van die Europese Kommissie
  2. Benjamin Fox (27 Januarie 2023). "UK and Spain inch forward on Gibraltar deal". Euractiv.
  3. Matthew Karnitschnig (27 April 2023). "Austria sticking to veto on Schengen expansion, foreign minister says". Politico.