Magnitude: Verskil tussen weergawes
No edit summary |
JMK (besprekings | bydraes) taaldetails et al |
||
| Lyn 1: | Lyn 1: | ||
[[Lêer:Celestia Sirius.jpg|thumb|right|250px|Die [[dubbelster]] Sirius het ’n magnitude van -1,46 |
[[Lêer:Celestia Sirius.jpg|thumb|right|250px|Die [[dubbelster]] Sirius het ’n magnitude van -1,46]] |
||
'''Magnitude''' beteken letterlik grootte of omvang. In |
'''Magnitude''' beteken letterlik grootte of omvang. In [[sterrekunde]] word dit gebruik om aan te dui hoe helder ’n [[ster]] is. Dit is belangrik om te onthou dat hoe hoër die magnitude, hoe dowwer die ster is. 'n Ster van 1ste magnitude is bv. 100 keer so helder as een van die 6de magnitude. Besonder helder sterre het selfs ’n negatiewe waarde. |
||
Die (skynbare) helderheid van sterre is in die antieke tyd in getalle aangegee: die helderste sterre het ’n waarde van 1 gekry en die dofste sterre ’n waarde van 6. Later is onderskei tussen die '''skynbare magnitude''' (m) van ’n hemelliggaam en die '''absolute magnitude''' (M) – laasgenoemde is die helderheid van hemelliggame |
Die (skynbare) helderheid van sterre is in die antieke tyd in getalle aangegee: die helderste sterre het ’n waarde van 1 gekry en die dofste sterre ’n waarde van 6. Later is onderskei tussen die '''skynbare magnitude''' (m) van ’n hemelliggaam en die '''absolute magnitude''' (M) – laasgenoemde is die helderheid van hemelliggame indien hulle van dieselfde afstand (10 [[parsek]]) van die aarde af gesien sou word. Albei waardes is vir lig wat by sigbare golflengtes uitgestraal word. |
||
Die stelsel is ook verfyn sodat die presiese magnitude van ’n ster gemeet kan word. Sterrekundiges kan nou verskille meet van tot ’n honderdste van ’n magnitude. [[Sirius]] het byvoorbeeld ’n magnitude van -1,46, [[Arcturus]] -0,04, [[Aldebaran]] 0,85, [[Spica]] 1,04 en [[Procyon]] 0,34. Onder die antieke stelsel sou hulle almal ’n waarde van 1 kon gehad het. |
Die stelsel is ook verfyn sodat die presiese magnitude van ’n ster gemeet kan word. Sterrekundiges kan nou verskille meet van tot ’n honderdste van ’n magnitude. [[Sirius]] het byvoorbeeld ’n magnitude van -1,46, [[Arcturus]] -0,04, [[Aldebaran]] 0,85, [[Spica]] 1,04 en [[Procyon]] 0,34. Onder die antieke stelsel sou hulle almal ’n waarde van 1 kon gehad het. |
||
| Lyn 8: | Lyn 8: | ||
Sterre met magnitudes van tussen 1,5 en 2,5 word tweedemagnitude-sterre genoem en die sowat 20 sterre met ’n magnitude van helderder as 1,5 staan bekend as eerstemagnitude-sterre. |
Sterre met magnitudes van tussen 1,5 en 2,5 word tweedemagnitude-sterre genoem en die sowat 20 sterre met ’n magnitude van helderder as 1,5 staan bekend as eerstemagnitude-sterre. |
||
'''Bolometriese magnitude''' neem energie in ag wat |
'''Bolometriese magnitude''' neem die energie in ag wat in alle golflengtes uitgestraal word, dit wil sê oor die hele [[elektromagnetiese spektrum]]. |
||
== |
==Kyk ook== |
||
*[[Absolute magnitude]] |
|||
*[[Liggewendheid]] |
*[[Liggewendheid]] |
||
Wysiging soos op 08:39, 11 Desember 2014
Magnitude beteken letterlik grootte of omvang. In sterrekunde word dit gebruik om aan te dui hoe helder ’n ster is. Dit is belangrik om te onthou dat hoe hoër die magnitude, hoe dowwer die ster is. 'n Ster van 1ste magnitude is bv. 100 keer so helder as een van die 6de magnitude. Besonder helder sterre het selfs ’n negatiewe waarde.
Die (skynbare) helderheid van sterre is in die antieke tyd in getalle aangegee: die helderste sterre het ’n waarde van 1 gekry en die dofste sterre ’n waarde van 6. Later is onderskei tussen die skynbare magnitude (m) van ’n hemelliggaam en die absolute magnitude (M) – laasgenoemde is die helderheid van hemelliggame indien hulle van dieselfde afstand (10 parsek) van die aarde af gesien sou word. Albei waardes is vir lig wat by sigbare golflengtes uitgestraal word.
Die stelsel is ook verfyn sodat die presiese magnitude van ’n ster gemeet kan word. Sterrekundiges kan nou verskille meet van tot ’n honderdste van ’n magnitude. Sirius het byvoorbeeld ’n magnitude van -1,46, Arcturus -0,04, Aldebaran 0,85, Spica 1,04 en Procyon 0,34. Onder die antieke stelsel sou hulle almal ’n waarde van 1 kon gehad het.
Sterre met magnitudes van tussen 1,5 en 2,5 word tweedemagnitude-sterre genoem en die sowat 20 sterre met ’n magnitude van helderder as 1,5 staan bekend as eerstemagnitude-sterre.
Bolometriese magnitude neem die energie in ag wat in alle golflengtes uitgestraal word, dit wil sê oor die hele elektromagnetiese spektrum.