Streptomisien
Streptomisien is 'n antibiotikum wat gebruik word vir die behandeling van 'n aantal bakteriële infeksies,[1] insluitend tuberkulose, Mycobacterium avium-kompleks, endokarditis, brucellose, Burkholderia-infeksie, pes, tularemie en rotbytkoors.[1] Vir aktiewe tuberkulose word dit dikwels saam met isoniasied, rifampisien en pirazinamied gegee. Vir menslike gebruik word dit deur binnespierse inspuiting toegedien. [1]
Werking[wysig | wysig bron]
Streptomisien is 'n aminoglikosied. Dit werk deur die vermoë van 30S ribosomale subeenhede te blokkeer om proteïene te maak, wat lei tot dood van die bakterie.[1] Streptomisien is die eerste keer op 19 Oktober 1943 deur navorsers aan die Rutgers-universiteit in New Jersey geïsoleer.
Newe-effekte[wysig | wysig bron]
Algemene newe-effekte sluit in vertigo, braking, gevoelloosheid van die gesig, koors en uitslag.[1] Gebruik tydens swangerskap kan permanente doofheid by die ontwikkelende baba tot gevolg hê. Gebruik blyk veilig te wees tydens borsvoeding. Dit word nie aanbeveel by mense met myasthenia gravis of ander neuromuskulêre afwykings nie.[2]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 "Streptomycin Sulfate". The American Society of Health-System Pharmacists. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Desember 2016. Besoek op 8 Desember 2016.
- ↑ Stuart MC, Kouimtzi M, Hill SR, reds. (2009). WHO Model Formulary 2008. Wêreldgesondheidsorganisasie. pp. 136, 144, 609. hdl:10665/44053. ISBN 9789241547659.
