Gaan na inhoud

Studievaardighede

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Studievaardighede of studiestrategieë is die benaderings wat toegepas word om te leer. Hulle is oor die algemeen van kritieke belang om sukses te behaal in die skool,[1] word as noodsaaklik beskou vir die verkryging van goeie punte, en nuttig vir die res van 'n mens se lewe. Respicius Rwehumbiza beklemtoon in sy boek Understanding Examination Techniques and Effective study Strategies  in 2013  dat die meeste studente eksamens bloot druip weens hulle gebrekkige studievaardighede en/of eksamenskryf-vaardighede.

Studievaardighede sluit 'n verskeidenheid vaardighede in wat die organisering van nuwe inligting, die vaslegging van inligting, of die hantering van evaluasie omvat. Dit sluit mnemotegnieke in wat help met die retensie van lyste van inligting; doeltreffende lees; konsentrasie tegnieke;[2] en doeltreffende afneem van notas.[3]

Enige vaardigheid wat bydra tot n persoon se vermoë om te studeer, inligting te behou en wat help om eksamens te slaag kan as 'n studievaardigheid beskou word, en dit sluit in tydsbestuur en motiverings tegnieke.

Studievaardighede is afsonderlike tegnieke wat aangeleer kan word, gewoonlik in 'n kort tyd, en van toepassing is  op alle of die meeste velde van studie. Hulle moet dus onderskei word van strategieë wat verband hou met 'n spesifieke veld van studie, bv. musiek of tegnologie, en van vermoëns wat inherent is aan  die student – soos die aspekte van intelligensie of leerstyle.

Tipes

[wysig | wysig bron]

Buzan Breinkaarte

[wysig | wysig bron]

Breinkaarte is ontwikkel deur Tony Buzan. Breinkaarte help mense om belangrike feite te onthou. Vir die ontwikkeling van 'n breinkaart benodig jy 'n vel papier waarop die tema/onderwerp in die middel van die bladsy geskryf word. Vanaf hierdie onderwerp word lyne of takke getrek waarop sleutel woorde geskryf word. By elke sleutelwoord word ondersteunende gedagtes geskryf byvoorbeeld: Suurstof – boom, Sterrekunde – die sterre, die Sterre – teleskoop, ens.

Repetisie en "papegaaiwerk"

[wysig | wysig bron]

Memorisering is die proses van geheuevaslegging. Memorisering is dikwels 'n doelbewuste verstandelike proses om geheuevaslegging te doen om items later weer te onthou  soos ervarings, name, aanstellings, adresse, telefoonnommers, lyste, stories, gedigte, foto's, kaarte, diagramme, feite, musiek of ander visuele, ouditiewe of taktiese inligting. Memorisering kan ook verwys na die proses om spesifieke data in die geheue van 'n toestel te stoor. Een van die mees basiese benaderings om enige inligting te leer is eenvoudig om dit te herhaal. Dit behels die lees van notas of 'n handboek asook die herskryf van notas.

Lees en luister

[wysig | wysig bron]

Die nadeel van papegaaiwerk is dat dit 'n passiewe lees of luister styl behels. Opvoeders soos John Dewey het aangevoer dat studente nodig het om te leer om krities te dink – ondersoekend te wees en bewyse te toets. Dit kan gedoen word tydens lesings of die lees van boeke.

'n Student aan die Universiteit van Brits Columbia leer vir sy finale eksamens deur gebruik te maak van die PQRST (O-VLOK-H) metode.

Een van die metodes wat gebruik word om te fokus op belangrike inligting wanneer daar uit boeke studeer word is die O-VLOK-H metode (PQRST).[4] Hierdie metode prioritiseer die inligting op 'n manier wat direk verband hou met die manier waarop dit in 'n eksamen gebruik kan word. O-VLOK-H is 'n akroniem vir Oorsig, Vrae, Lees, Opsom en Herhaal.[5]

  1. Oorsig: Die student lees vlugtig  deur die hoof opskrifte of die punte van die tema wat bestudeer moet word in die leerplan.
  2. Vraag: Die student formuleer vrae wat beantwoord moet word na aanleiding van 'n deeglike ondersoek van die onderwerp.
  3. Lees: Die student lees deur die verwante materiaal, met die fokus op die inligting wat verband hou met die vrae wat vroeër geformuleer is.
  4. Opsomming: Die student maak 'n opsomming van die onderwerp en pas sy eie insig toe in die proses. Dit kan behels die skryf van notas, spinnekop diagramme, vloeidiagramme, benoemde diagramme, mnemonieke (geheuehulpe), of selfs stem opnames.
  5. Kontrole/Toets: Die student beantwoord die vrae wat opgestel is en vermy enige nuwe vrae wat die aandag kan aflei of die onderwerp kan verander.
  6. Hersiening: Die student gaan weer deur die werk en vrae en maak seker hy/sy ken die werk.

Flitskaart-opleiding

[wysig | wysig bron]

Flitskaarte is 'n visuele leidrade wat op die kaarte aangebring word. Daar is talle gebruike in onderrig en die leerproses, maar dit kan gebruik word vir hersiening. Studente maak hulle eie flitskaarte, of meer gedetailleerde indekskaarte – dikwels A5 grootte, waarop  kort opsommings geskryf word en dan geliasseer word. Omdat die kaarte apart is, hulle het die voordeel dat studente dit kan herorganiseer  en 'n sekere seleksie maak om te hersien – of 'n lukrake keuse kan maak vir self-toetsing.

Sleutelwoorde

[wysig | wysig bron]

Opsommingsmetodes varieer afhangende van die onderwerp, maar die meeste behels 'n samevatting van 'n groot hoeveelheid inligting vanuit 'n kursus of boek na korter notas. Dikwels word hierdie notas verder verkort in sleutel feite.

Georganiseerde opsommings: Hooftrekke wat sleutelwoorde, definisies en verwantskappe aandui, gewoonlik in 'n boomstruktuur.

Spinnekopdiagramme: Spinnekopdiagramme of breinkaarte kan effektief gebruik word om  konsepte te verbind. Hulle kan nuttig wees vir die beplanning van essays en opsteltipe antwoorde in eksamens. Hierdie hulpmiddels  gee 'n visuele opsomming van 'n onderwerp terwyl die logiese struktuur behou word met lyne wat wys hoe die verskillende dele met mekaar skakel.

Visuele beelde

[wysig | wysig bron]

Sommige leerders beskik oor 'n visuele leerstyl, en omdat die inhoud van die studies dikwels baie verbaal is, vind hierdie leerders baat by die gebruik van visuele tegnieke om inligting te enkodeer en in die geheue vas te lê.

Sommige geheue tegnieke maak gebruik van visuele geheue, byvoorbeeld die metode van LOCI, 'n stelsel waar belangrike inligting gevisualiseer word op regte fisieke plekke, bv. binne 'n kamer.

Diagramme is dikwels onderskatte hulpmiddels. Hulle kan gebruik word om al die inligting byeen te bring.Dit help ook om inligting wat geleer is baie vinnig te herroep, veral wanneer die student die diagram gemaak het terwyl hy die onderwerp bestudeer het.

'n Mnemoniek (geheuehulp) is 'n metode om inligting te  organiseer en memoriseer. Sommige studente gebruik 'n eenvoudige frase of feit as 'n sneller vir 'n langer lys van die inligting. Byvoorbeeld, die belangrikste punte van die kompas kan onthou word in die korrekte volgorde met die frase "Never Eat Shredded Wheat". Die eerste letter van elke woord hou verband met 'n kompaspunt in kloksgewyse volgorde.

Spasiëring

[wysig | wysig bron]

Spasiëring, ook genoem Verspreide Leer deur sommige, help individue om meer inligting vir 'n langer tyd te onthou as wanneer daar net een studievaardigheid toegepas word. Wanneer spasiëring bykomend tot ander studiemetodes gebruik word, verbeter die retensie en die prestasie in toetse.[6] Spasiëring is veral nuttig vir die vaslegging en onthou van nuwe materiaal.[6] Die teorie van spasiëring is dat studente nie in een lang sessie al hul werk indruk nie, maar dit oor verskeie sessies en selfs dae versprei. Die wetenskap agter dit lui volgens Jost se Wet van 1897 "If two associations are of equal strenght but of different age, a new repetition has a greater value for the older one".[7] Dit beteken dat indien 'n persoon eenkeer twee onderwerpe leer, op verskillende tye, hy makliker die onderwerp sal onthou wat meer onlangs bestudeer is.

Tydsbestuur, organisasie en lewenstyl verandering[8]

[wysig | wysig bron]

Die doeltreffendheid van studie kan verbeter word deurdat sekere dinge verander word wat nie direk met die studiemateriaal self verband hou nie, soos bv. tydsbestuur, sterker motivering en die vermyding van uitstel, asook verbeterings aan die slaappatrone en dieet.

Tydsbestuur in studie sessies het ten doel om te verseker dat aktiwiteite wat die grootste voordeel inhou die grootste fokus geniet. 'n Verkeerslig stelsel is 'n eenvoudige manier om belangrikheid van  inligting aan te dui, deur inligting te onderstreep of uit te lig met kleure:

  • Groen: onderwerpe om eerste te bestudeer; wat belangrik is en ook eenvoudig.
  • Geel: onderwerpe om volgende te leer; wat belangrik is maar tydrowend.
  • Rooi: laagste prioriteit; kompleks en nie noodsaaklik is nie.

Studente word sodoende herinner om te begin met die dinge wat die vinnigste voordeel sal meebring, terwyl  'rooi' onderwerpe slegs hanteer word as die tyd dit toelaat. Die konsep is soortgelyk aan die ABC-analise, wat algemeen gebruik word om werkers te help prioritiseer. 'n Paar webwerwe (soos FlashNotes) kan gebruik word vir addisionele studiemateriaal en kan help om tydsbestuur en motivering te verhoog.

Bykomend tot die bestuur van tyd, is slaap 'n belangrike lewenstyl verandering wat studie kan affekteer. Minder slaap beteken meer tyd om te studeer. Die feit bly staan dat net omdat jy besig is om te "studeer," dit nie noodwendig beteken dat jou verstand alles verwerk wat jy probeer leer of memoriseer nie. Dit is 'n bewese feit dat meer slaap kan help om beter te studeer, want jou verstand kan meer feite verwerk wanneer dit genoeg rus gehad het.[9]

Bykomend tot tydsbestuur en slaap, speel die gemoedstoestand en emosies 'n groot rol wanneer 'n student studeer. Volgens Benedictus Carey in sy boek "The Surprising Thruth About How We Learn and Why It Happens" presteer studente beter in toetse wanneer hulle dieselfde gemoedstoestand beleef terwyl hul skryf as terwyl hulle studeer het. [10]

Studie-omgewing

[wysig | wysig bron]

Studie kan ook meer effektief wees wanneer die omgewing gereeld afgewissel word tydens studie. Die redenasie agter dit is dat wanneer 'n individu veranderinge aan sy omgewing toepas, assosieer die brein verskillende aspekte van die studie en verkry 'n sterker houvas en bykomende breinpaaie om toegang te verkry tot die inligting. In hierdie konteks kan omgewing baie dinge beteken: van die plek; die klanke,die reuke, en ander stimuli insluitende kos. Wanneer die omgewing bespreek word met betrekking tot sy invloed op studie en vaslegging sê Carey: "'n eenvoudige verandering aan die plek verbeter geheue met 40 persent."[11] Nog 'n verandering in die omgewing kan agtergrond musiek wees; as mense studeer met musiek en hul kan  na dieselfde musiek tydens die toets luister, sal hul meer onthou van wat hul studeer het.[12] Volgens Carey "verweef agtergrondmusiek onbewustelik met die gestoorde geheue."[13] Hierdie "afleiding" in die agtergrond help om helderder herinneringe met die bestudeerde materiaal te skep.[13]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "Contributions of Study Skills to Academic Competence" (in Engels). Educational Resources Information Center. ISSN 0279-6015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Junie 2010. Besoek op 1 Februarie 2009.
  2. Bremer, Rod. The Manual: A Guide to the Ultimate Study Method (Second uitg.). Fons Sapientiae Publishing. ISBN 978-0-9934964-2-4.
  3. "argiefkopie" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 19 Maart 2009. Besoek op 16 Mei 2016.
  4. Gopalakrishnan, Karthika (8 Januarie 2009). "Students tackle stress as board exams draw". The Times Of India (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Maart 2020.
  5. Stangl, Werner; Robinson, Francis Pleasant (1970). Effective study. New York: Harper & Row. "The PQRST Method of Studying" (in Engels). stangl-taller.at. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Oktober 2019. Besoek op 1 Februarie 2009.
  6. 6,0 6,1 Carey, Benedict (2015). The Surprising Truth About How We Learn And Why It Happens. New York: Random House. pp. 65–66. ISBN 978-0-8129-8429-3.
  7. Carey, Benedict (2015). The Surprising Truth About How We Learn And Why It Happens. New York: Random House. p. 68. ISBN 978-0-8129-8429-3.
  8. College Success: Study Strategies and Skills, Jean A. Reynolds, ©1996 by Allyn & Bacon, Boston
  9. Study Efficiently TeenLife Media, January, 2015
  10. Carey, Benedict (2015). The Surprising Truth About How We Learn And Why It Happens. New York: Random House. p. 47. ISBN 978-0-8129-8429-3.
  11. Carey, Benedict (2015). The Surprising Truth About How We Learn And Why It Happens. New York: Random House. p. 62. ISBN 978-0-8129-8429-3.
  12. Carey, Benedict (2015). The Surprising Truth About How We Learn And Why It Happens. New York: Random House. p. 50. ISBN 978-0-8129-8429-3.
  13. 13,0 13,1 Carey, Benedict (2015). The Surprising Truth About How We Learn And Why It Happens. New York: Random House. p. 51. ISBN 978-0-8129-8429-3.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]