Terreur

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Slagoffers van "Rooi Terreur" in die Krim, 1918

Terreur (van Frans' 'terreur' ', van Latyn' 'terreur' groot vrees ', "om bang te wees" [1]) is 'n politiese en militêre strategie wat beoog om politiese doele te bereik deur met geweld angs onder die bevolking te saai. Die term is vir die eerste keer tydens die Franse Revolusie gebruik tydens die skrikbewind.[2][1]

Terreur word meestal as negatief en verwerplik gesien, maar dit is nie altyd objektief nie. Dit is moontlik dat die een se terroris die ander se vryheidsvegter kan wees. Byvoorbeeld, die verset teen die Duitse besetting in Nederland in die jare 1940-'45 is deur die besetters as "terrorisme" bestempel.

Vóór die aanvang van moderne terrorisme is die woorde terreur en terrorisme in afwisseling gebruik. Die hedendaagse definisie van terrorisme verwys na kriminele of onwettige gewelddade gemik op lukrake teikens met die doel om vrees op te jaag. Dit word deur ekstremistegroepe met beperkte politieke basisse of partye aan die swakker kant van asimmetriese oorlogvoering beoefen. Terreur, daarteenoor, word deur regerings en wetstoepassers gewoonlik binne die staatsraamwerk beoefen.

Revolusionêre en teenrewolusionêre terreur[wysig | wysig bron]

Revolusionêre terreur, ook bekend as "Rooi Terreur", word dikwels deur revolusionêre regerings gebruik om teenrevolusies te onderdruk. Die eerste voorbeeld was die bewindstog tydens die Franse Revolusie in 1794.[3][4] Ander noemenswaardige voorbeelde is die Rooi Terreur in die Sowjetunie in 1918–1922, sowel as gelyktydige veldtogte in die Hongaarse Sowjetrepubliek en in Finland. In Chinese Rooi Terreur in 1966 en 1967 het met die Kulturele Rewolusie begin.

Teenrewolusionêre terreur word gewoonlik 'Wit Terreur' genoem. Opmerklike voorbeelde is die terreurveldtogte in Frankryk (1794–1795), in Rusland (1917–20), in Hongarye (1919–1921) en in Spanje. Moderne voorbeelde van teenrevolusionêre terreur is Operasie Condor in Suid-Amerika.

Terreur en terrorisme[wysig | wysig bron]

David Forte noem dat die primêre verskil tussen terreur en terrorisme is dat hoewel terreur neutraal boos kan wees (dws willekeurige geweld gepleeg deur rowers, verkragters, en selfs militêre personeel), maar terrorisme het die bykomende politieke of morele dimensie, naamlik die gesistematiseerde gebruik van willekeurig gefokusde geweld deur georganiseerde groepe teen nie-vegters om 'n politieke doel te bereik.[5]

Charles Tilly definieer egter "terreur" as 'n politieke strategie wat gedefinieer word as "asimmetriese ontplooiing van dreigemente en geweld teen vyande met behulp van middele wat buite die vorme van politieke stryd val wat gereeld binne 'n huidige regime werk", en wissel dus van:[6]

1. onderbroke optrede deur lede van groepe wat in 'n groter politieke stryd gewikkel is

2. een segment in die modus operandi van langeduur georganiseerde spesialiste in dwang, met inbegrip van regeringswerknemers en regeringsgesteunde spesialiste in dwang om

3. die dominante rasionaal vir verskillende, toegewyde groepe en netwerke van aktiviste.

Volgens Tilly strek die term 'terreur' oor 'n wye verskeidenheid menslike wreedhede, van Stalin se gebruik van teregstellings tot klandestiene aanvalle deur groepe soos die Baskiese separatiste en die Ierse Republikeinse Leër (IRL) en selfs etniese suiwering en volksmoord.[7]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 William Safire (23 September 2001). "The Way We Live Now: 9-23-01: On Language; Infamy" (in Engels). New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Desember 2019. Besoek op 14 Januarie 2019. Finally, the word terrorist. It is rooted in the Latin terrere, "to frighten," and the -ist was coined in France to castigate the perpetrators of the Reign of Terror.
  2. Geoffrey Nunberg (28 Oktober 2001). "Head Games / It All Started with Robespierre / "Terrorism": The history of a very frightening word" (in Engels). San Francisco Chronicle. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Januarie 2012. Besoek op 11 Januarie 2010.
  3. "Social Origins of Dictatorship and Democracy", by Barrington Moore, Edward Friedman, James C. Scott (1993) ISBN 0-8070-5073-3, p.101: "Social Consequences of Revolutionary Terror"
  4. Chandni Navalkha (28 April 2008). "French revolutionary terror was a gross exaggeration, say Lafayette experts" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2012. Besoek op 20 Mei 2009.
  5. David F. Forte (1986). "Terror and Terrorism: There Is a Difference". Ohio Northern University Law Review. Ohio Northern University Pettit College of Law. 13: 39–52. Besoek op 14 Januarie 2019.
  6. Charles Tilly (Maart 2004). "Terror, Terrorism, Terrorists" (PDF). Sociological Theory. 22 (1): 5–13. doi:10.1111/j.1467-9558.2004.00200.x.
  7. Charles Tilly (Maart 2004). "Terror, Terrorism, Terrorists" (PDF). Sociological Theory. 22 (1): 5–13. doi:10.1111/j.1467-9558.2004.00200.x.