The Tempest
The Tempest ("Die Storm") is 'n toneelstuk deur William Shakespeare. Die presiese oorspronklike datum van die toneelstuk word nog betwis, maar bewyse plaas dit tussen 1603 en 1611. Alhoewel dit as 'n komedie beskryf word in die Eerste folio van Shakespeare se toneelstukke, het moderne redakteurs dit as 'n romanse herdoop. Die toneelstuk het met sy skepping nie baie aandag getrek nie en was grotendeels geïgnoreer. In die 20ste eeu het die toneelstuk egter 'n herevaluering ondergaan en word tans as een van Shakespeare se beste werke beskou.[1]
The Tempest is in Afrikaans vertaal deur Tjaart Potgieter en onder die titel "Die Storm" uitgegee. Anna Neethling-Pohl het die toneelstuk ook in Afrikaans vertaal en alhoewel dit deur talle teaters gebruik was, is dit vandag nie kommersieel verkrygbaar nie.
Verhaal
[wysig | wysig bron]Die stuk speel af op 'n eiland waar 'n towenaar genaamd Prospero saam met sy dogter Miranda woon. Die enigste geselskap is Ariel, 'n gees wat Prospero gered het, en Caliban, 'n monster wat Prospero verslaaf het. Prospero roep 'n storm op wat 'n skip na die eiland dryf. Prospero verduidelik aan Miranda dat daar mans aan boord van die skip is wat verkeerd teen hom gedoen het. Hy was vroeër die hertog van Milaan, maar is omvergewerp deur sy broer Antonio, met die hulp van Alonso, die koning van Napels. Prospero en Miranda is in 'n boot uitgewerp op die see wat hulle na die eiland geneem het. Miranda was toe nog net 'n baba en kan net onthou hoe sy op die eiland gewoon het.
Die passasiers van die skip ontsnap na die eiland en word in groepe geskei. Beide Alonso en sy seun Ferdinand dink die ander een is dood. Alonso bly by sy broer Sebastian, Antonio en sy vriendelike adviseur Gonzalo agter. Ferdinand ontmoet Miranda en raak verlief. Prospero toets Ferdinand om te sien of hy waardig genoeg is vir sy dogter, en besluit dat hy is. Antonio en Sebastian beplan om Alonso en Gonzalo dood te maak, maar word deur Ariel voorgekeer. Intussen ontmoet Caliban twee bediendes, Trinculo en Stephano. Hy oorreed hulle om Prospero omver te werp sodat hulle die eiland kan regeer. Prospero keer hulle deur kabouters en honde te ontbied om hulle weg te jaag.
Ariel verander in 'n vreesaanjaende voëlagtige wese en konfronteer Antonio, Alonso en Sebastian en sê hulle moet jammer wees dat hulle Prospero omvergewerp het. Hulle vlug en vind uiteindelik vir Prospero. Hy kondig aan dat hy almal wat teen hom saamgesweer het (insluitend Caliban) sal vergewe, magie sal prysgee en na Milaan sal terugkeer. Hulle reageer op verskillende maniere; Alonso is jammer vir wat hy gedoen het, terwyl Antonio dink dat Prospero se vergifnis 'onnatuurlik' is. Dit word onthul dat die skip en al die passasiers die "skipbreuk" oorleef het. Prospero maak Ariel vry, en hy en Miranda gaan saam met almal terug na Italië.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Auberlen, Eckhard (1991). "The Tempest and the Concerns of the Restoration Court: A Study of The Enchanted Island and the Operatic Tempest". Restoration: Studies in English Literary Culture, 1660–1700. 15: 71–88. ISSN 1941-952X.
- Avery, Susan (1 Mei 2006). "Two Tempests, Both Alike: Shakespearean indignity". New York Magazine. Besoek op 22 Februarie 2015.
- Billington, Michael (1 Januarie 1989). "In Britain, a Proliferation of Prosperos". The New York Times. Besoek op 20 Desember 2008.
- Blades, James; Holland, James (2003). "Celesta". In Sadie, Stanley; Tyrrell, John (reds.). The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Vol. 5. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517067-2.
- Brode, Douglas (2001). Shakespeare in the Movies: From the Silent Era to Today. New York: Berkley Boulevard Books. ISBN 0-425-18176-6.
Notas
[wysig | wysig bron]- ↑ 'n Seleksie van die groot aantal werke oor The Tempest. Sien: Gerald Graff en James Phelan, The Tempest: A Case Study in Critical Controversy, London, MacMillan, 2000; Frances A. Yates, Shakespeare's Last Plays: A New Approach, London, Routledge & Kegan Paul, 1975; Frances A. Yates, The Occult Philosophy in the Elizabethan Age, London, Routledge & Kegan Paul, 1979.