Warren-beker

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Warren-beker
Die Warren-beker, kant A.
Die Warren-beker, kant A.
Materiaal Silwer
Grootte Hoogte: 11 cm; wydte: 9,9 cm; diepte: 11 cm
Oorsprong Romeins, 5-15 n.C.
Bewaar Kamer 70, Britse Museum, Londen

Die Warren-beker is ’n antieke Romeinse drinkbeker met twee reliëftonele van seks tussen mans. Die beker is genoem na sy eerste moderne eienaar, die versamelaar en skrywer Edward Perry Warren. Die Britse Museum het dit in 1999 gekoop. Dit dateer volgens die meeste bronne uit die 1ste eeu (sowat 10 n.C.) maar daar is twyfel oor die beker se oorsprong.[1]

Skepping[wysig | wysig bron]

Dr. John Clarke, ’n professor in die beeldende kunste, het die datum van die skepping vasgestel op ’n tyd waarin soortgelyke voorwerpe wat in Pompeji gevind, vervaardig is weens die gebrek aan ’n argeologiese verband.[2] Dit is in vyf dele gemaak: die beker self, wat van binne af dun geslaan is en toe aan die buitekant bewerk is om die reliëfbeelde te skep; ’n aparte, gladde binnelaag van silwer om gebruik en skoonmaak te vergemaklik; ’n basis van soliede silwer; ’n voetstuk wat aan die basis vas is en die twee handvatsels.[3] Die beker is oor ’n lang tyd gebruik; die handvatsels is weg, asook die vergulding wat dalk op sekere dele aangebring het. Andersins is dit baie goed bewaar.

Beelde[wysig | wysig bron]

Seks is dikwels in Romeinse kuns uitgebeeld, maar in teenstelling met Griekse kuns was die seksdade hoofsaaklik tussen mense van die teenoorgestelde geslag. Drinkbekers, waarvan daar dikwels ’n paar gemaak is, was bedoel as voorwerpe om aan die etenstafel te bespreek.[4]

Die een kant van die Warren-beker beeld ’n ouer, bebaarde man uit (die aktiewe minnaar, of in Griekse terme die erastes) wat anale seks het met ’n jong man (die eromenos, of "minnaar"). Laasgenoemde gebruik ’n tou of ander hulpmiddel om op eersgenoemde af te sak. ’n Seun hou hulle dop van agter ’n deur.[5]

Die Warren-beker, kant B.

Die ander kant beeld ’n jonger man uit wat anale seks met ’n seun het. Die seun se hare is in die tipiese styl van ’n jong dienskneg wat sy meester as minnaar dien. Die volwassene dra ’n krans, wat dalk sy rol as oorwinnaar aandui. Romeinse seks tussen twee mans het verskil van dié in die Griekse beskawing, waar seks tussen ’n vry man en seun van dieselfde stand aanvaarbaar was. Romeinse mans kon egter net met iemand van dieselfde geslag seks hê sonder om sy manlikheid in te boet as hy die aktiewe rol neem en die ander persoon van ’n laer klas was, soos ’n slaaf of manlike prostituut: dit was ’n kwessie van oorwinning en oorheersing.[6]

In albei tonele is daar gedrapeerde materiaal en musiekinstrumente wat dui op ’n elitistiese toneel met musiek en vermaak.[7]

Moderne geskiedenis[wysig | wysig bron]

Warren het die beker in 1911 vir £2 000 van ’n handelaar gekoop.[8] Dit is in Jerusalem gekoop en is na bewering naby die stad in Battir gevind saam met munte van keiser Claudius. Dit is moontlik begrawe tydens die Joodse Opstand.

In die 1950's het die Amerikaanse doeane geweier om die beker in Amerika toe te laat. Verskeie museums het aanbiedinge om dit te koop van die hand gewys – ook die Britse Museum, wat gedink het hulle sou nooit die museum se trustees, waarvan die voorsitter die aartsbiskop van Kantelberg was, oortuig om dit te doen nie.[9]

In 1999 het die Britse Museum wel die beker gekoop, teen £1,8 miljoen.[10] Dit was toe die duurste enkele item wat die museum nog gekoop het en ’n paar keer soveel as wat hulle in die 1950's daarvoor sou betaal het.[9]

Egtheid[wysig | wysig bron]

In 2008 het M.T. Marabini Moevs in ’n artikel vir Bollettino d’Arte beweer die beker dateer nie uit die eerste eeu n.C. nie, maar is omstreeks 1900 gemaak deur ’n begaafde silwersmid in die Vryheidstyl, moontlik as ’n kommissie vir die amateur-argeoloog en handelaar Fausto Benedetti (1874–1931), om iets te maak wat in sy buitelandse kliënt en vriend Edward Perry Warren se smaak sou val. Moevs het beweer die tonele op die beker is saamgestel uit dele van tonele op Griekse en Romeinse keramiekwerk.[11]

Verwysings[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
  1. Guardian review, 13 November 2010. URL besoek op 12 November 2012.
  2. Clark, John R. (5 Maart 2001). Looking at Lovemaking Constructions of Sexuality in Roman Art, 100 B.C. – A.D. 250. University of California Press; 1ste uitg. pp. 70 [1]. ISBN 978-0-520-22904-4.
  3. Voorwerp van die Getty-museum.
  4. John Pollini, "The Warren Cup: Homoerotic Love and Symposial Rhetoric in Silver," Art Bulletin 81.1 (1999), p. 37.
  5. Pollini, "The Warren Cup," pp. 38–39.
  6. Pollini, "The Warren Cup," passim.
  7. Pollini, "The Warren Cup," pp, 21–55; Clarke, Looking at Lovemaking, pp. 70–72.
  8. Ancient West & East, Volume 6, Brill, 2007, p. 447, ISSN 1783-8363, OCLC 637450000 
  9. 9,0 9,1 Kennedy, Maev (12 Mei 2006). "British Museum exhibition reveals saucy side of the ancient world". The Observer.
  10. "The secrets of Cupboard 55". The Telegraph. 19 Junie 1999. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Mei 2020. Besoek op 27 Augustus 2013.
  11. M.T. Marabini Moevs, "Per una storia del gusto: riconsiderazioni sul Calice Warren," in Bollettino d'Arte, (Ministero per i Beni e le Attività Culturali) 146, Ottobre -Dicembre 2008, pp. 1-16. (abstract Geargiveer 10 Augustus 2011 op Wayback Machine)

Verdere leesstof[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]