Wilhelmshaven

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Wilhelmshaven

Kaart Wapen
Vlag
 Land Vlag van Duitsland Duitsland
 Deelstaat Nedersakse
 Koördinate 53°31′N 8°6′O / 53.517°N 8.100°O / 53.517; 8.100
 Stigting 17 Junie 1869
 Stadstatus 1873
 Oppervlakte:  
 - Totaal 106,91 vk km
 Hoogte bo seevlak 2 m
 Bevolking:  
 - Totaal (31 Desember 2012) 80 642[1]
 - Bevolkingsdigtheid 754,3/vk km
 Tydsone UTC +1 (MET)
 - Somertyd UTC +2 (MEST)
 Burgemeester Carsten Feist
 Amptelike Webwerf wilhelmshaven.de

Wilhelmshaven (Nederduits: Willemshaven) is 'n stad in Nedersakse in die weste van Duitsland, met 'n bevolking van 80 642 op 31 Desember 2012 en 'n oppervlakte van 106,91 km². Die stad is tans die grootste basis van die Duitse seemag en die tweede grootste van die weermag. Wilhelmshaven is Duitsland se diepste diepseehawe en die belangrikste olie-hawe van die land.

Die stad is op 17 Junie 1869 as die eerste Pruisiese en Duitse vloothawe gestig en het in 1873 stadstatus gekry. In die nag van 29 op 30 Oktober 1918 het die November-rewolusie met die matroos-opstand begin. Dit het dae later tot die einde van die Eerste Wêreldoorlog en van die monargie in Duitsland gelei. Tussen 1938 en 1979 het Wilhelmshaven 'n bevolking van meer as 100 000 inwoners gehad.

Tweede Wêreldoorlog[wysig | wysig bron]

Gedurende die Tweede Wêreldoorlog het die Geallieerdes twee derdes van die stad se geboue verwoes terwyl die hoofteiken, die Duitse Vloot se skeepswerf, operasioneel gebly het tydens die oorlog - ondanks die ernstige skade wat deur lugaanvalle aangerig is. Op 28 April het die Kanadese Eerste Leër vir Emden en Wilhelmshaven verower. Die hele garnisoen, insluitend 200 skepe van die vloot, het oorgegee.

Wilhelmshaven is op 6 Mei 1945 deur die 1ste Poolse Pantserdivisie beset wat in Skotland saamgestel is en onder bevel van Stanisław Maczek was. Die Pole het, as deel van die Gealieerde besetting, tot in 1947 hier aangebly.

Verwysings[wysig | wysig bron]