Windtonnel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Moderne windtonnel van NASA met 'n skaalmodel van 'n vliegtuig in.

'n Windtonnel is 'n instrument wat gebruik word in aërodinamiese navorsing om die gevolge van lug wat verby soliede voorwerpe beweeg te bestudeer. 'n Windtonnel bestaan uit 'n buis gedeelte met die voorwerp wat getoets word gemonteer in die middel. Lug word verby die voorwerp beweeg gewoonlik deur 'n kragtige turbine stelsel maar ander maniere is ook al gebruik. Die toets voorwerp is toegerus met instrumentasie wat van geskikte sensors beskik om aërodinamiese kragte, druk verspreiding, en/of ander aerodinamiese-verwante eienskappe te meet.

Die wind tonnel is die omkeer van die gewone model van lugvaart: In plaas van dat die lug stil staan en 'n voorwerp teen 'n spoed deur dit beweeg, sou dieselfde uitwerking verkry word indien die voorwerp stil staan en die lug teen 'n spoed verby dit getrek of geblaas word. Op dié manier kan 'n stilstaande waarnemer die vlieënde voorwerp in aksie bestudeer, en kan deur metings die aerodinamiese kragte wat daarop uitwerk, verkry word.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Replika van die Wright-broers se wind tonnel.

Van die eerste wind tonnels is uitgevind teen die einde van die 19de eeu, in die vroeë dae van lugvaart navorsing, toe baie mense probeer het om suksesvolle swaarder as lug vliegtuie te ontwikkel. aerodinamiese

Toepassings[wysig | wysig bron]

  • Lugvaart – Windtonnels word in die ontwerp en vervaardigingsproses van vliegtuie, ruimtetuie en vuurpyle gebruik.
  • Vir optimum padhouvermoë word moderne motorvoertuie (veral sportmotors)[1] in windtonnels getoets vir beter onwikkeling en ontwerp.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Union College – Race Car Aerodynamics Project pdf Geargiveer 13 Maart 2016 op Wayback Machine besoek op 13 Maart 2015