Eduard Buchner: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Nuwer wysiging →
Content deleted Content added
VisueelWikiteks
Nuwe bladsy geskep met '''Eduard Buchner''' (20 Mei 1860 - 13 Augustus 1917) was 'n Duitse chemikus en simoloog...
(Geen verskil)

Wysiging soos op 16:36, 10 Junie 2021

Eduard Buchner

Gebore (1860-05-20)20 Mei 1860
München, Duitse Keiserryk
Sterf 13 Augustus 1917 (op 57)
Focșani, Roemenië
Werkgebied Biochemie
Werkplekke
  • Universiteit van München
  • Universiteit van Kiel
  • Landbou-Universiteit van Berlyn
  • Universiteit van Tübingen
  • Universiteit van Breslau
  • Universiteit van Würzburg
Alma mater Universiteit van München
Doktorale adviseur Theodor Curtius
Bekend vir Mannich-reaksie
Pryse Nobelprys vir Chemie (1907)
Die Buchner-fles is nie na Eduard Bucher vernoem nie, maar eerder Ernst Buchner.[1]

Eduard Buchner (20 Mei 1860 - 13 Augustus 1917) was 'n Duitse chemikus en simoloog[Nota 1] en het die Nobelprys vir Chemie in 1907 gewen vir "vir sy biochemiese navorsing en sy ontdekking van selvrye fermentasie."[2]

Biografie

Vroeë jare

Buchner is in München gebore en sy ouers was 'n geneesheer en Buitengewone Dokter (Engels: Doctor Extraordinary) in forensiese medisyne. Sy ouer broer was Hans Ernst August Buchner, 'n bakterioloog en pionier op die gebied van immunologie.[3] In 1884 het hy begin chemie studeer onder toesig van Adolf von Baeyer en plantkunde onder Carl Nägeli aan die Botaniese Instituut in München. Na 'n tydperk saam met Otto Fischer (neef van Emil Fischer[4]) aan die Universiteit van Erlangen, is Buchner in 1888 onder toesig van Theodor Curtius 'n doktorsgraad aan die Universiteit van München toegeken.[2]

Akademiese loopbaan

Buchner is in 1889 aan die Universiteit van München aangestel as assistent-dosent in die organiese laboratorium van Adolf von Baeyer. In 1891 word hy bevorder tot lektor aan dieselfde universiteit.[2]

In 1893 het Buchner na die Universiteit van Kiel geskuif en daar is hy in 1895 aangestel as professor. In die volgende jaar word hy aangestel as Buitengewone Professor vir analytiese en farmaseutiese chemie in die chemiese laboratorium van H. von Pechmann aan die Universiteit van Tübingen.[2]

In Oktober 1898 word hy aangestel as voorsitter van Algemene Chemie aan die Landbou-Universiteit van Berlyn, waar hy self sy assistente volledig opgelei het, en sy rehabilitasie ontvang het in 1900.[2][5]

In 1909 word hy oorgeplaas na die Universiteit van Breslau (gereorganiseer as die Universiteit van Wrocław in 1945[6]), en in 1911 verhuis hy na die Universiteit van Würzburg.[2]

Die Nobelprys

Buchner het die Nobelprys vir Chemie in 1907 ontvang.[2] Die eksperiment waarvoor Buchner die Nobelprys verower het, bestaan ​​uit die vervaardiging van 'n selvrye uittreksel van gisselle en om aan te toon dat dit suiker kon fermenteer. Dit het nog 'n slag vir vitalisme toegedien deur aan te toon dat die aanwesigheid van lewende gisselle nie nodig was vir fermentasie nie.

Die selvrye uittreksel is vervaardig deur droë gis selle, kwarts en kieselghur (diatomiet[Nota 2]) te kombineer en dan die gisselle met 'n stamper en mortel te verpulver. Hierdie mengsel word dan vogtig, aangesien die gisselle se inhoud uit die selle kom. Sodra hierdie stap gedoen is, sou die vogtige mengsel deur 'n pers geplaas word en die gevolglike "perssap" moes by glukose, fruktose of maltose bygevoeg word. Daar is gesien dat koolstofdioksied ontwikkel, soms dae lank. Mikroskopiese ondersoek het geen lewende gisselle in die uittreksel getoon nie.

Buchner het veronderstel dat gisselle proteïene in hul omgewing afskei om suikers te fermenteer, maar daar is later gevind dat fermentasie binne die gisselle plaasvind. Die Russiese dokter in fisiologiese chemie, Maria Manasseina het beweer dat sy 'n generasie vroeër as Buchner die selvrye fermentasie ontdek het,[7] maar Buchner en en sy kollega, Rudolf Rapp, was van mening dat sy oortuig was van die bestaan ​​van 'n ensiem van fermentasie maar dat haar eksperimentele bewyse onoortuigend was.[8][9]

Persoonlike lewe

Buchner is in 1900 met Lotte Stahl getroud. Met die uitbreek van die Eerste Wêreldoorlog het hy as vrywilliger opgetree en het tot die rang van majoor gestyg. Hy het 'n munisievervoereenheid aan die westelike front en dan oostelike front beveel. In Maart 1916 keer hy terug na die Universiteit van Würzburg. In April 1917 is hy weer 'n vrywillige soldaat. Op 11 Augustus 1917, terwyl hy in Focșani, Roemenië gestasioneer was, is hy deur 'n skulpfragment getref en is hy twee dae later oorlede. Hy het in die Slag van Mărășești gesterf en is begrawe in die begraafplaas van Duitse soldate van Focșani, Roemenië.[10]

Alhoewel sommige glo dat die Büchner-fles en die Büchner-trechter na hom vernoem is, word hulle eintlik na die industriële chemikus Ernst Büchner vernoem.[1]

Publikasies

  • Eduard Buchner (1897). "Alkoholische Gährung ohne Hefezellen (Vorläufige Mitteilung)". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft (in Duits). 30: 117–124. doi:10.1002/cber.18970300121.
  • Eduard Buchner, Rudolf Rapp (1899). "Alkoholische Gährung ohne Hefezellen". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft (in Duits). 32 (2): 2086–2094. doi:10.1002/cber.189903202123.
  • Robert Kohler (1971). "The background to Eduard Buchner's discovery of cell-free fermentation". Journal of the History of Biology (in Engels). 4 (1): 35–61. doi:10.1007/BF00356976. PMID 11609437. S2CID 46573308.
  • Robert Kohler (1972). "The reception of Eduard Buchner's discovery of cell-free fermentation". Journal of the History of Biology (in Engels). 5 (2): 327–353. doi:10.1007/BF00346663. PMID 11610124. S2CID 34944527.

Aantekeninge

  1. ↑ Simoloog - iemand wat die biochemiese proses van fermentasie bestudeer.
  2. ↑ Diatomiet - 'n versteende oorblyfsels van diatome, 'n soort protis met 'n harde dop. Dit word as 'n filtreermiddel en ligte skuurmiddel gebruik.

Verwysings

  1. ↑ 1,0 1,1 Jensen, William B. (2006). "The Origins of the Hirsch and Büchner Vacuum Filtration Funnels". Journal of Chemical Education (in Engels). American Chemical Society (ACS). 83 (9): 1283. Bibcode:2006JChEd..83.1283J. doi:10.1021/ed083p1283. ISSN 0021-9584.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 "Eduard Buchner - Biographical". NobelPrize.org (in Engels). Besoek op 10 Junie 2021.
  3. ↑ Asimov, I. (1982). Asimov's Biographical Encyclopedia of Science and Technology: The Lives and Achievements of 1510 Great Scientists from Ancient Times to the Present Chronologically Arranged. Biographical encyclopedia of science and technology (in Engels). Doubleday. ISBN 978-0-385-17771-9.
  4. ↑ "Emil Fischer - Biographical". NobelPrize.org (in Engels). Besoek op 10 Junie 2021.
  5. ↑ "Eduard Buchner - Universitäts-Archiv". www.uni-wuerzburg.de (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 November 2020. Besoek op 27 Oktober 2020.
  6. ↑ "History of the University of Wrocław". Uniwersytet Wrocławski (in Pools). Besoek op 10 Junie 2021.
  7. ↑ Cornish-Bowden, Athel (1999). "The Origins of Enzymology". The Biochemist (in Engels). 19 (2): 36–38.
  8. ↑ Buchner, E; Rapp, R (1898). "Alkoholische Gährung ohne Hefezellen". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft (in Duits). 30: 209–217.
  9. ↑ Srinivasan, Bharath (27 September 2020). "Words of advice: teaching enzyme kinetics". The FEBS Journal (in Engels). doi:10.1111/febs.15537. ISSN 1742-464X.
  10. ↑ Ukrow, Rolf (2004). Nobelpreisträger Eduard Buchner (1860 – 1917) Ein Leben für die Chemie der Gärungen und - fast vergessen - für die organische Chemie (in Duits). Berlin.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)

Eksterne skakels

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduard_Buchner&oldid=2404350"