9 Metis
 | |
| Ontdekking | |
|---|---|
| Ontdek deur | A. Graham |
| Datum | 25 April 1848 |
| Kleinplaneet-benaming | (9) Metis |
| Alternatiewe name | 1974 QU2 |
| Kleinplaneet-kategorie | Hoofgordel |
| Etimologie | Metis (mitologie) |
| Wentelbaaneienskappe[1] | |
| Epog 14 Julie 2004 | |
| Afelium | 2,678 AE |
| Perihelium | 2,096 AE |
| Halwe lengteas | 2,387 AE |
| Wentelperiode | 1346,815 d |
| Gem. anomalie | 274,183° |
| Baanhelling | 5,576° |
| Lengteligging van stygende nodus | 68,982° |
| Periheliumhoek | 5,489° |
Fisiese eienskappe |
|
| Afmetings | 222 × 182 × 130 km[2] 235 × 195 × 140 km[3][4] 190 km (Dunham)[1] |
| Massa | (1,47 ± 0,20×1019 kg[2] |
| Gem. digtheid | 4,12 ± 1,33 g/cm³[2] |
| Rotasieperiode | 0,2116 d[1] |
| Temperatuur | maks. 282 K (9 °C)[5] |
| Spektraaltipe: | S-tipe[6] |
| Skynmagnitude | 8,1[7] tot 11,83 |
| Absolute magnitude | 6,28[1] |
| Hoekgrootte | 0,23" tot 0,071" |
.svg){kind=small}
Metis (kleinplaneetnaam: 9 Metis) is een van die grootste voorwerpe in die asteroïdegordel. Dit bestaan uit silikate en nikkel-yster, en kan die kernoorblyfsel wees van ’n groot asteroïde wat lank gelede deur ’n botsing vernietig is.[8] Metis het na raming net minder as ’n halwe persent van die totale massa van die asteroïdegordel.[2]
Volgens foto's van die Hubble-ruimteteleskoop[4][9] en ligkurwe-ontledings[10] het Metis ’n lang, onreëlmatige vorm met een skerp en een breë punt.[10][9] Radarwaarnemings dui op ’n aansienlike plat gebied,[11] en dit stem ooreen met die vorm wat uit ligkurwes afgelei is.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "JPL Small-Body Database Browser: 9 Metis" (last observation: 9 September 2008) (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Januarie 2016. Besoek op 10 November 2008.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Jim Baer (2010). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Maart 2019. Besoek op 13 Februarie 2011.
- ↑ Baer, James; Steven R. Chesley (2007). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris" (PDF). Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27–42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 24 Februarie 2011. Besoek op 10 November 2008.
- ↑ 4,0 4,1 A. D. Storrs et al., A closer look at main-belt asteroids 1: WF/PC images, Icarus Vol. 173, p. 409 (2005).
- ↑ L. F. Lim et al., Thermal infrared (8–13 µm) spectra of 29 asteroids: the Cornell Mid-Infrared Asteroid Spectroscopy (MIDAS) Survey, Icarus Vol. 173, p. 385 (2005).
- ↑ asteroid lightcurve data file (Maart 2001)
- ↑ Donald H. Menzel; Jay M. Pasachoff (1983). A Field Guide to the Stars and Planets (2de uitg.). Boston, MA: Houghton Mifflin. p. 391. ISBN 0-395-34835-8.
{{cite book}}: Onbekende parameter|last-author-amp=geïgnoreer (hulp) - ↑ Kelley, Michael S; Michael J. Gaffey (2000). "9 Metis and 113 Amalthea: A Genetic Asteroid Pair". Icarus. 144 (1): 27–38. Bibcode:2000Icar..144...27K. doi:10.1006/icar.1999.6266.
- ↑ 9,0 9,1 Hubble Space Telescope observations Geargiveer 30 Oktober 2008 op Wayback Machine
- ↑ 10,0 10,1 J. Torppa et al., Shapes and rotational properties of thirty asteroids from photometric data Geargiveer 6 November 2015 op Wayback Machine, Icarus Vol. 164, bl. 346 (2003).
- ↑ D. L. Mitchell et al., Radar Observations of Asteroids 7 Iris, 9 Metis, 12 Victoria, 216 Kleopatra, and 654 Zelinda, Icarus Vol. 118, p. 105 (1995).
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie 9 Metis.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
