Acheuleen

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Kaart van die ontdekking van kloofinstrumente uit die Acheuleen.
Handbyle wat tipes van die Acheuleen was.

Die Acheuleen[1] of Modus II (van die Franse woord acheuléen, wat verwys na die tipeterrein, Saint-Acheul in Amiens) is 'n argeologiese terrein van die vervaardiging van steengereedskap wat gekenmerk word deur die tipiese ovaal- of peervormige "handbyle" wat met Homo erectus en latere spesies soos Homo heidelbergensis verbind word.

Acheuleengereedskap is gedurende die vroeë Paleolitikum in Afrika en groot dele van Wes-Asië, Suid-Asië, Oos-Afrika en Europa vervaardig, en word gewoonlik aangetref saam met oorblyfsels van Homo erectus. Die Aceuleentegnologie het vermoedelik sowat 1,76 miljoen jaar gelede begin ontwikkel ná die primitiewer tegnologie van die Oldowan, wat met Homo habilis verbind word.[2]

Die Acheuleen sluit minstens die vroeë deel van die Middel-Paleolitikum in. Die einde daarvan hang af van die terreine wat ingesluit word: Dit kon tot 130 000 jaar gelede geduur het. In Europa en Wes-Asië het die vroeë Neanderdallers die Acheuleentegnologie gebruik voordat hulle sowat 160 000 jaar gelede na die Mousteriese tegnologie oorgeslaan het.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Acheuleen" in die WAT. Aanlyn by viva-afrikaans.org (intekening nodig). Besoek op 22 Mei 2023.
  2. Wood, B (2005). Human Evolution A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280360-3.

Skakels[wysig | wysig bron]